ls een post op deze site begint met wat in de typografie heet een initiaal, zoals de A hier, bevat zij een mening of interpretatie van de schrijver.
Archief van de rubriek ‘Netflix’
Ratzinger en Bergoglio
december 31st, 2022 | 
Author: 
Het overlijden van ex-paus Benedictus is aanleiding, te verwijzen naar onze bespreking van de schitterende Engelse film The Two Popes op Netflix.
Posted in 
Alternatief: fraaie documentaires
Beeld uit de trailer van Volcano op Netflix.
ie genoeg heeft van het december-gezemel kan nu terecht op Netflix voor enkele fraaie tot ronduit schitterende documentaires. Voorop stel ik The Volcano – Rescue from Whakaari. Dat is een vulkaaneiland, behorend tot Nieuw Zeeland, tot in 2019 populair toeristisch doelwit, maar nu niet meer: het is afgesloten sinds de uitbarsting van de vulkaan, die aan meer dan twintig bezoekers en een prominente gids het leven kostte. Ook vielen er vele gewonden, die het drama ternauwernood hebben overleefd.
‘All the presidents men’ maar dan anders
Mark Felt alias Deep Throat
ll the 
presidents men, de film uit 1976, was dé inspiratiebron voor ons journalisten: ze gaat over de redacteuren Bernstein en Woodward van The Washington Post die het zogenaamde Watergate schandaal uitplozen, de inbraak in het hoofdkwartier van de Democraten die kort na zijn herverkiezing leidde tot aftreden van president Richard Nixon. Op Netflix zag ik nu Mark Felt, genoemd naar de tot 2005 geheime bron van de journalisten, die door hen als Deep Throat werd betiteld. ‘All the preseidents men’ maar dan anders.
Opa grijpt in
ls de nieuwe Spaanse Netflixserie Entrevias (niet of moeilijk vertaalbaar) begint, ergert opa in zijn winkeltje in een arme buurt van Madrid zich aan het lawaai van ‘n stelletje hooligans op straat. Als ze hun middelvinger naar hem opsteken, maakt de oorlogsveteraan korte metten met hen.
Volgt het verhaal (in 8 afleveringen) dat ik nog moet uitkijken over opa, gespeeld door José Coronado, die het welzijn van zijn kleindochter Irene ter hand neemt door haar in huis te nemen. Irene is dolverliefd op de vanuit Colombia gemigreerde Nelson, met wie ze regelmatig op het dak van een treinwagon een nummertje maakt. Die Nelson bevindt zich echter in de klauwen van een drugsbende dus ja, dat wordt lastig voor opa en kleinkind. En ook voor Nelson, die met een corrupte politieagent te maken krijgt.
Ik vind de serie vooral grappig, niet in het minst door de laconieke manier waarmee opa met de typisch recalcitrante reacties van de tieners omgaat.
Poes
aarom doet de Netflixserie Clark me aan De Poes denken? Nee, niet wat je denkt, al wordt er in die serie aan de lopende band geneukt, gepijpt en gebeft. Clark gaat over een Zweedse knul die opgroeit in een asociaal milieu en zich waarschijnlijk mede daardoor (hij begint al te vechten tijdens de bevalling) ontwikkelt tot ‘de meest gezochte crimineel’ van Zweden.
Je zou de serie immoreel kunnen noemen, want is het gemiddelde puberbrein wel bestand tegen het ‘voorbeeld’ van Clark, die een geraffineerd spel speelt met de maatschappij, de politie te slim af is en – zo niet – telkens weer uit de gevangenis weet te ontsnappen enz.
Meer op Manieren – Voorpagina hhBest
Hoofdrol voor kinderen in Deense oorlogsfilm
og nooit zijn een oorlog en haar gevolgen zo gedetailleerd op tv te zien geweest als het uitzichtloze drama dat zich momenteel in Oekraïne voltrekt. ‘t Is maar hoe je het ervaart, maar ook al is er na het aanschouwen van al die ellende behoefte aan pure afleiding en ontspanning: de Netflixfilm Skygget mit oje die sinds woensdag is te zien, is een kunstwerk, gemaakt naar de waarheid in WO2.
Bijles in oorlogsgeschiedenis
Bij die bedreiging van (inmiddels weer) minister Sigrid Kaag, riep iemand (de eigenlijke dader?) NSB weg ermee! Duidelijk iemand die niets weet van geschiedenis. Maarten van Rossem zou zeggen: ‘kijk op z’n minst even op Wikipedia’ Ik kan daaraan toevoegen: of bij voorbeeld naar de docuserie WW2 op Netflix.
A Call to Spy uitstekende Britse vrouwenfilm
arah Megan Thomas-> tekende niet alleen voor het script, maar vertolkt ook op onnavolgbare wijze de hoofdrol in de twee uur durende Britse oorlogsfilm A Call to Spy (2019), die nu op Netflix te zien is.
Een uitstekende vrouwenfilm, ook in die zin dat in het op de werkelijkheid gebaseerde verhaal de mannenmonden open vallen.
De Amerikaanse Virginia (Megan Thomas), in Europa, o.m. in Frankrijk opgeleid, heeft een na een stom ongeval opgelopen kunstbeen, wat haar er niet van weerhoudt, te streven naar een baan in de diplomatie. De oproep van Winston Churchill, tijdens WO2 in Frankrijk een spionagenetwerk op te bouwen, is bij haar niet aan dovemansoren gezegd en ze krijgt de kans ook nog daar aan mee te doen Read the rest of this entry »
Downton Abbey het opnieuw zien meer dan waard
inds afgelopen vrijdag staat de wellicht meest gewaardeerde Britse tv-serie Downton Abbey in zes seizoenen op Netflix. De kwaliteit is in alle opzichten zodanig, dat ze het opnieuw zien meer dan waard is. Een Engelse adellijke familie in het eerste kwart van de vorige eeuw op z’n retour. De emancipatoire ontwikkelingen van de zogeheten ‘lagere stand’ – voornamelijk vertegenwoordigd door het personeel in het vooronder van het kasteel – en die van de vrouw in het bijzonder. Maggie Smith (1934) is in deze serie onovertrefbaar als de oma, pardon, grandmother-gravin-douairière, die de veranderingen maar moeilijk kan volgen (‘Weekend, wat is dat?’) maar zich als het er op aankomt toch weet aan te passen. Bewonderenswaardig is ze vooral in haar stil spel (mimiek), waarvan bijgaande afbeelding een afspiegeling is.
Flower Power maar dan andersom
at me in de miniserie (8 afleveringen) van The Serpent, een coproductie van Netflix en de BBC (google even, want het stikt van de beschrijvingen) het meest boeit, afgezien van het verhaal, is de manier waarop de hippietijd van de jaren zeventig in beeld wordt gebracht. Flower Power maar dan andersom, gezien de backpackers die met vleierij van de ‘charmante’ moordenaar en sjacheraar <- in onder meer Thailand en Nepal het loodje leggen.
Drugs, drank, psychedelische toestanden, de kleren, de auto’s, een wonder dat dit allemaal is gelukt in coronatijd. De titel komt van de politie en slaat op de langdurige ongrijpbaarheid van de Franse nog steeds levenslang uitzittende seriemoordenaar. (Ja, het is een zo goed als waargebeurd verhaal.) Wij zouden zeggen: zo glad als een aal. Een serpent is in het Nederlands een akelige vrouw.
‘The White Tiger’, aanklacht tegen kastensysteem
he White Tiger is een Indiase film op Netflix, die als een aanklacht tegen het daar geldende kasten- (=standen) systeem mag gelden. Een jongeman uit de binnenlanden probeert zichzelf omhoog te werken als chauffeur van een rijke familie. De dingen die hem overkomen, met name als hem de schuld van een dodelijke aanrijding met vluchtmisdrijf in de schoenen wordt geschoven, leidt bij hem tot de conclusie: wil je overeind blijven dan moeten je het zoeken in de politiek of in de criminaliteit.
Mooie Gentse procureur laat zich niet kisten
e lang lopende misdaadserie De Ridder, uitgezonden door de Vlaamse en de Nederlandse tv, is nu op Netflix te zien. Rik D’hiet (Flikken) tekende voor het scenario en verdient in mijn ogen een compliment. Dat geldt niet minder voor Clara Cleymans als de mooie Gentse procureur Helena de Ridder, die zich door niets en niemand laat kisten.
Van de eerste aflevering, waarin De Ridder zich in weerwil van geflikflooi in een advocatenmaatschap laat praten, waren wij niet kapot, maar bij het vervolg, als ze tegenover de balie komt te staan, waren we al gauw ‘in de ban’. Onder meer aflevering 9 van serie 1 sprak ons aan: een minister sneeft door een heroïneschandaal. Weer eens wat anders dan de geijkte politieseries, inclusief die uit Scandinavië.
Eastwood als 90-jarige drugsezel
elf was Clint Eastwood in 2018, toen hij deze film maakte 88, in The Mule speelt hij een 90-jarige drugsezel, in dienst van een Mexicaans kartel.
Satire? Ironische komedie? Kies zelf maar. Netflix heeft de film net voor Kerstmis online gezet, weer eens wat anders dan Home Allone of Sissi.
De humor zit zoals verwacht in het laconieke spel van de old fellow, die geen kans voorbij laat gaan om de jongere generaties een lesje te leren (‘komt door dat verrekte telefoontje van je’) en het gehaspel van de grenspolitie aan de kaak te stellen. De exorbitante en kitscherige levensstijl van de drugsbaronnen, inclusief animeergrietjes met reetveters, krijgt natuurlijk ook z’n karikatuur. Geweldig amusement. Laat Dorhout maar schuiven.
Duf schaken opeens sexy
Dat duffe schaken wordt opeens een sexy bezigheid. Totdat je het ‘n keer hebt geprobeerd, je afvragend of de zwarte dame ook op een zwart veld moet staan (grap in een strip). Het komt allemaal door de nieuwe Netflix-serie The Queen’s Gambit met een niet te overtreffen Anya Taylor-Joy in de hoofdrol van schakend wondermeisje. Zowat 70 miljoen mensen in de ganse wereld hebben de serie inmiddels gezien. Miljoenen schaakspellen gaan eerlang weer naar zolder en evenzoveel boekjes ‘Hoe leer ik schaken’. Of je er intussen achter bent dat gambiet een openingstactiek is, laten we maar in het midden.
Black Lives Matter in film Glory (1989)
Een nog betrekkelijk jonge Morgan Freeman (rechts) zien we terug in de nu Netflix-film Glory uit 1989, een historisch drama, dat zich afspeelt tijdens de Amerikaanse burgeroorlog. Links hoofdrolspeler Matthew Broderick.
eter een varken dan een nikker,’ zegt een witte officier als de opleiding start van een regiment zwarten in de Amerikaanse Burgeroorlog. Dit filmdrama van Edward Zwick uit 1989 zou anno nu maar beter Black Lives Matter kunnen heten.
Apocalypse Now, de definitieve versie
Martin Sheen als kapitein Willard in Apocalypse Now
e smerigste oorlog ooit zal helaas nog wel eens gevochten worden, maar die in Vietnam in de jaren zestig van de vorige eeuw draagt wellicht tot op heden de titel. Overtuigend wat dat betreft was al de film uit 1979 van Francis Ford Coppola, met Martin Sheen en Marlon Brando in de hoofdrollen. Nòg overtuigender is de remastering uit 2019, een meer dan drie uren durend epos dat te zien is op Netflix.
‘Echt gebeurd’ in WO2
ag afgelopen weken twee
films op Netflix, gemaakt naar ‘echt gebeurd’ in WO2. De meeste indruk maakte Unbroken van Angela Jolie over een Amerikaanse Olympisch atleet, Louis Zamperini, die in 1943 een crash van een B-24 bommenwerper overleeft en vervolgens in een Japans krijgsgevangenschap door een hel gaat. Ik kon niet achterhalen of Japan in 1929 het Geneefse verdrag over de behandeling van krijgsgevangenen had ondertekend (Duitsland handelde daar in elk geval in grote lijnen wèl naar), maar wat daar in Tokio gebeurde, was qua kwellingen vergelijkbaar met die in de Jappenkampen van het toenmalig Nederlands Indië en die aan de Birma-spoorlijn.
Spectaculair is verder de manier waarop twee van de drie gecrashte maten in (aanvankelijk) twee rubberboten 47 dagen op de oceaan weten te overleven. Read the rest of this entry »
‘Quicksand’, schokkend met discutabel slot
Hanna Ardéhn en Felix Sandman in de Zweedse Netflixserie Quicksand.
ooral voor juristen om van te smullen: is de 18-jarige Maja Norberg uit de rijke voorstad Djursholm van Stockholm (tegen de zogenaamde meerderjarigheid van die kinderen heb ik mijn bedenkingen) mede-schuldig aan de door haar drugsverslaafde vriendje Sebastian Fagerman op school aangerichte dodelijke schietpartij of niet? De schrijfster van de roman, waarnaar de spannende, Zweedse maar Engelstalige Netflixserie Quicksand (Drijfzand) is gemaakt, Malin Persson Giolito, is advocaat en dat komt voor honderd procent tot uiting.