ls een post op deze site begint met wat in de typografie heet een initiaal, zoals de A hier, bevat zij een mening of interpretatie van de schrijver.
Archive for januari, 2014
Potje breken
januari 31st, 2014 | 
Author: 
In het Groninger museum heeft een bezoeker zondag een vaas van de Spaanse kunstenaar Jaime Hayon aan gruzelementen gegooid. Hij wilde een foto maken van iets geheel anders, maar zag bij het achteruit lopen de immense vaas over het hoofd. Fotograaf Jan van de Ven moest hier aan denken toen hij in het Stedelijk Museum van Den Bosch een rondje maakte om de tien porseleinen vazen van Jan van den Dobbelsteen. Foto © Jan van de Ven
Posted in 
Ei ij
In het radioprogramma Nachtzuster hoorde ik een taalkundige uitleggen, waarom je Zeeuw schrijft en niet Zeew. Idem leeuw – leew. Het was een kwestie van taalontwikkeling doorheen de eeuwen (eewen) legde hij uit. De v komt uit de u voort. En de ij (de lange) uit de Griekse ypsilon. Gooi het maar in m’n pet. Zo ongeveer dacht presentator Astrid de Jong, die nimmer iets voor zoete koek slikt, er duidelijk ook over.
Meer op Manieren
Een levensgevaarlijke seksmaniak
Boekbespreking door Sante Brun
Normaal ben ik geen voorstander van het links en rechts plegen van politieke moorden, en zeker zelf zou ik er niet gauw toe in staat zijn – ik bedoel, het geeft een hoop rommel en als het een beetje misloopt mag je die nog allemaal zelf opruimen ook.
Maar na het lezen The Dark Side of Camelot van Seymour Hersh – een beetje bijtijds, ik geef het toe: het boek viert dit jaar zijn zeventiende verjaardag – denk je: beter ruim vijftig jaar na dato dan nooit: de moord op John F. Kennedy, op 22 november 1963 in Dallas kwam maar net op tijd, voordat er echt grote ongelukken gebeurden. En dat het voordien tijdens het presidentschap van deze zeer geliefde en zeer betreurde leider van de westerse wereld niet tot grote rampen zoals de Derde Wereldoorlog was gekomen, dat hebben we niet aan Kennedy te danken. Integendeel.
De nieuwe Beeldenstorm
Er gaat toch maar niks boven papier en inkt
Een boekenbeurs in Den Bosch. Er gaat toch maar niks boven papier en inkt. Foto © Jan van de Ven
Veehouderij, een gigantisch pijndossier
J.C.M. van der Schoot
De provinciale Brabantse bestuurders zetten zich al enkele jaren in voor een ‘zorgvuldige’ veehouderij in 2020. Zo rond 1980 constateerde menigeen in onder meer de Kempen en de Peel dat de groeiende intensieve veehouderij steeds meer overlast ging bezorgen. Burgers in de directe omgeving van de steeds grotere stallen gingen terecht meer klagen over stank, fijnstof en het belemmeren van het uitzicht door de aanhoudende bouw van nieuwe stallen. Jarenlang vroegen vele burgers zich af: Kan dit allemaal zomaar? Read the rest of this entry »
Geen verstand van kunst
Ooit ried ik een kunstkenner ter redactie, hij is reeds lang in de hemel, aan een tentoonstelling van het werk van een door mij stiekem bewonderde, maar hem onbekende schilder Melle Oldeboerrigter te bezoeken. Hij kwam verontwaardigd terug, ik was meteen ook afgekeurd als collega kunstkenner. (Zie het werk Pipa van Melle uit 1959, hiernaast.) Ik bleef stiekem Melle mooi vinden.
Meer op SanteLOGie
Amnesty International:
Laten we de Olympische Winterspelen mensenrechtenvrij houden.
(STER-spotje)
Gekaapt? Niet dus
Stel, je tikt in het adresvenster van je browser (internetbladeraar als Microsofts Internetexplorer of Google’s Chrome) een willekeurig adres in en je krijgt iets heel anders dan verwacht. Dat kán toch niet, zou je zeggen. Maar het gebeurt. Aanvankelijk vermoedde ik een kaping, maar dat bleek toch niet het geval.
Lees de ware toedracht op Manieren, maar verwacht geen ‘oplossing’. Er blijft iets onbegrepens over en dat is in de wereld van de ICT niks bijzonders.
De giftreinen
@BNDeStemBreda Dezelfde treinen rijden ook door Tilburg en de agglomeratie Eindhoven.
— hhBest (@ecluse) 24 januari 2014
Zie ook: Extra giftreinen door Best
Is online winkelen wel zo leuk? Niet altijd
De originele winkel op de hoek gaat op de fles, weg gezelligheid. Allemaal vanwege het gemak en het – vooral vermeende – voordeel. We komen nog eens van een kouwe kermis thuis.
En is online winkelen wel zo leuk? Mwah. Om maar eens ‘n aspect te noemen, deugt het naar jouw oordeel niet wat je koopt, dan kun je in de winkel stampij maken en je geld terugeisen. Online gaat dat zo maar niet – je mag blij zijn, als je antwoord krijgt op je gemailde klacht en uiteindelijk, als je de ultieme eis stelt, blijft dat antwoord uit. En de uitgiftebalie dan, vaak gevestigd op een of andere bedrijventerrein? Die jongens en meisjes daar zijn dozenschuivers zonder enige bevoegdheid. ‘Jammer maar helaas,’ meneer.
Meer op Manieren
Getwitterd
Honden zijn hier beter verlicht dan fietsers en #politie doet niks.
— hhBest (@ecluse) 23 januari 2014
‘Vrederust’ in goede handen
Het monumentale Ginnekense buitenhuis Vrederust, waaraan wij onlangs een uitvoerig artikel wijdden, blijkt in zeer goed handen te zijn geraakt. De nieuwe eigenaren, de broers Gert en Robert Struijk (TCR Plastics) willen in het pand een permanente expositie over de geschiedenis van Vrederust inrichten.
Le jour de gloire
Was dat nu een jour de gloire voor François Hollande? Ik denk het niet, hij had zo te zien en te horen wel wat anders aan z’n hoofd. Ik ben verrast door de foto van Freek van den Bergh van Hollandse Hoogte die vandaag in de Wegener kranten staat.
Meer op Manieren
‘Zinvol geweld’
De Landelijke StichtingTegenZinloosGeweld (LSTZG) heeft Samantha (alias Barbie) zover gekregen een carnavalsstamper te produceren. ‘Het enige wat ik wil, is ‘n tattoo op me bil’, in casu een lieveheersbeestje, het symbool van de stichting. Het staat op YouTube en er wordt natuurlijk heel wisselend op gereageerd. Ach, zinvol geweld. Hieronder ‘n stukje refrein.
Een rijk historisch rad voor de ogen
Hoe in een paar dagen je kijk op de geschiedenis, ik bedoel op de geschiedenis van Nederland van de laatste zeventig jaar, kan veranderen. Kort samengevat wat je altijd min of meer gedacht hebt: toen we samen met de geallieerden de Duitsers in de pan hadden gehakt, begonnen we energiek aan de wederopbouw van het zwaar geteisterde land. Wij waren die babyboomers, weet je wel? Wij hebben het land vanaf de fundamenten wederopgebouwd, en intussen spaarden wij ons laatste korstje brood uit onze monden om ervoor te zorgen dat onze kinderen en kleinkinderen het beter zouden hebben dan wij.
Meer op SanteLOGie