Archief van de rubriek ‘België’
Visit Flanders neemt sociale media op de hak
juli 22nd, 2018 | 
Author:
Vlaamse museumdirecteuren hebben Marc Zuckerberg over de censuurpraktijken van Facebook een sarcastische brief geschreven en hem ‘op de koffie’, of – als hij dat liever heeft – op een Belgisch biertje genodigd.
Voorpagina hhBest
Posted in 
Kerken van Marche en Tohogne mogen er wezen
Gisteren schreven we dat je voor de kerk niet naar Durbuy hoefde gaan. Maar als je dan toch in de streek Famenne (Belgische provincie Luxembourg) bent, ga dan zeker het romaanse bedehuis van Tohogne bekijken; ontroerend die bewaard gebleven, primitieve fresco’s. Een aantal houtgesneden heiligenbeelden bevindt er zich achter tralies. Geen wonder, er zijn er enkele gestolen. Replica’s moeten het herkennen van de gestolen waar bevorderen.
En dan natuurlijk Marche met zijn Remacluskerk. Remaclus (Aquitanië, ca. 600 – Stavelot, ca. 673) was een kloosterstichter en bisschop van Maastricht. Hij houdt hier (foto) een wakend oog op de fraaie gotische doopvont.
Durbuy, populairste stadje in de Ardennen
Het noemt zich de kleinste stad van de wereld, maar daarover hebben we onze bedenkingen. En het Gelderse Bronkhorst dan? Maar het is wellicht het populairste stadje (met de nadruk op je) in de Belgische Ardennen. Qua drukte op zondag, als er een markt is, laat Durbuy zich met Valkenburg vergelijken, alleen het ontbreekt dan aan de broodnodige ruimte. Ondanks het dempen van een arm van de Ourthe, overigens al in de achttiende eeuw. Daardoor ontstond een enorm verdiept gelegen plein omzoomd door horeca plus een lange en brede strook voor honderden auto’s en motoren, op drukke dagen nóg niet genoeg, zoals gezegd. Je kunt onder de oude brug doorlopen (foto, gemaakt in de vroege morgen) tot aan de bedding van de rivier, die momenteel erg laag staat; er hangt een rioollucht.
Kamagurka zoals je hem (wellicht) nooit zag
In Het Noordbrabants Museum is van 28 juli t/m 28 oktober de tentoonstelling Kamagurkistan. voorbij de grenzen van de ernst te zien.
De expositie toont hoogtepunten uit het oeuvre van de Belgische kunstenaar Kamagurka, pseudoniem voor Luc Zeebroek (Nieuwpoort, 1956).
De tentoonstelling belicht naast zijn cartoons ook zijn schilderijen, ruimtelijke objecten, theater- en televisieoptredens.
Kamagurka zoals je hem (wellicht) nooit zag. Altijd zijn het vondsten die stemmen tot doordenken. Subtiel, soms wrang, heel vaak ironisch. Zie bij voorbeeld bijgaande repro van zijn werk in mixed media op doek Bassie en Mondriaan. Bovenal: in het door Kamagurka geschapen land Kamagurkistan draait alles om humor.
Voorpagina hhBest
Achttien Minuten
Els Dejonghe tijdens haar try-out in Boxtel. Foto © Jan van de Ven
Jan van de Ven 
ls ze die ted-talk van achttien minuten, in het najaar, in Californië heeft gedaan, dan zal die zucht van verlichting haar ontvallen. Dan stelt ze werkelijk iets voor. Dan hoeft ze niet meer alle werkdagen van de week in de bedompte grot in het midden van de werkvloer van haar kantoor door te brengen. Of wij – mensen in het publiek – dat kennen, dat gevoel? Dat gevoel dat lijkt op de opluchting van eindelijk op dat toilet, eindelijk… na de plas heel lang te hebben moeten ophouden. Of het gevoel van te hebben bereikt dat je de beste bent.
Man (83) leest krant liever online
Ik kan het niet voor elke lezer doen, maar als iemand van 83 belt dat hij de krant graag digitaal op zijn ipad wil (omdat hij dat door helderheid beter kan lezen) dan wil ik daarvoor wel langs Blankenberge rijden. Tevreden abonnee vanochtend 🙂 pic.twitter.com/9RhTf38pV7
— Dimitri Antonissen ✍ (@gemarkeerd) 14 februari 2018
Dimitri Antonissen is hoofdredacteur van Het Laatste Nieuws (B). Niet te beroerd om wat speciale service te verlenen. 🙂
Dit is pas nostalgie
Dit is pas nostalgie. Drogisterij annex fotozaak in een goed geconserveerd Duits stadje. Monschau, om precies te zijn. Als je in de vorige eeuw fotografeerde, dan gebruikte je het analoge materiaal (rolfilms, papieren, camera’s) van Kodak, Ilford, Agfa of Gevaert. In het begin vooral de laatste twee, even los gezien van de uitvinder in de jaren dertig, van de boxcamera, Kodak: You put on the button, we do te rest. Daarmee begon de ‘massafotografie’, al is die ‘boost’ natuurlijk onvergelijkbaar met die als gevolg van het cameradeel van de smartphone.
Galgenhumor
Van het Belgische Eupen naar Duitsland, door het natuurpark Hoge Venen (Hohes Venn) loopt een weg met een dek van beton, dat al tientallen jaren – wellicht sinds WO2 – niet is vervangen en slechts mondjesmaat onderhouden. Aan beide kanten wordt hier met de nodige galgenhumor voor gewaarschuwd (hotsebotsen tot in de eeuwigheid).
Voorpagina hhBest
Voor alle duidelijkheid
Bart Brouwers, de professor Journalistiek en internetondernemer, wil graag ‘n stukje fietsen en maakt dan af en toe een foto on my bike, die hij op Twitter en/of Instagram plaatst. Zoals hier bij de Achelse Kluis aan de weg Valkenswaard-Hamont. Wat valt op aan de ‘Nederlandse vlag’? De Nederlands-Belgische grens loopt hier trouwens door de tuin en de bibliotheek van de abdij. En dit soort strepentrekkerij is niet langer voorbehouden aan Baarle Nassau.
Wachtend op restauratie
Wie in Dendermonde de richtingbordjes naar het Begijnhof volgt, wacht een teleurstelling. Zeker als je bekend bent met de in goede staat verkerende begijnhoven van bij voorbeeld Kortrijk, Diest, Hoogstraten en Breda. Het Dendermondse hof ziet er namelijk vervallen en onderkomen uit. Kijk je op internet, dan blijkt een vzw (vereniging zonder winstoogmerk) al dertig jaar pogingen in het werk te stellen, om het Begijnhof te restaureren.
Genadeloos debuut van Lize Spit
Boekbespreking door Sante Brun
|
|
 Het Smelt van Lize Spit is een debuut. Een daverend debuut, een rauwe roman uit een ogenschijnlijk idyllisch Vlaams dorp, geschreven in een Nederlands waar menigeen in het Koninkrijk der Nederlanden soms het woordenboek bij moet halen. Het is een cynisch boek, hetgeen je overigens pas beseft als je het vrijwel uit hebt en gaat inzien dat de titel en de omslag niks geheimzinnigs hebben, maar heel rechttoe rechtaan zeggen waar het op uitdraait. |
Persgroep timmert aan digitale snelweg
De Persgroep, NL en Be, uitgever van de bulk van de Nederlandse en Vlaamse dagbladen, timmert sinds kort duchtig aan de digitale snelweg. Abonnees van één van de landelijke of regionale kranten, hebben nu toegang tot ‘15.000 artikelen (artikels) per week in 13 kwaliteitskranten’. Iedereen kwaliteitskrant. Dat laatste is immers een vooringenomen begrip, schreven Schweitzer en Wansink in hun onlangs verschenen boek Iedereen journalist. Read the rest of this entry »
Vader Habt
In West-Brabant, waar ik vandaan kom, hadden ze – hoe het nu is weet ik niet – altijd nogal moeite met het uitspreken van de h. Het gevolg was dat die h ook wel eens werd gebruikt, waar die niet te pas kwam. Vandaar het volgende, nu wat oubollig klinkende versje:
’n Ondje in ’n okske
En ’n andje vol ooi
Ap zee ’t ondje
En h h h hop was ‘t ooi
Vader Abt kon zodoende ook wel eens ontaarden in Vader Habt. Op de door mij bezochte lagere school zorgde zo’n tobber met de h voor heel wat hilariteit in de klas.
Meer op Manieren — Voorpagina hhBest
Een omstreden Brabantse hoofdredacteur
Raadsels rond integriteit journalist Albert van de Poel voor en tijdens WO2 blijven overeind
p de valreep van de Maand van de Geschiedenis, organiseerde Stadsarchief Breda (niet voor het eerst dit jaar trouwens) een symposium over de figuur van de journalist Albert van de Poel (1898-1971) en diens houding tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Van de Poel was van 1929 tot 1941 hoofdredacteur van het Dagblad van Noord-Brabant en Zeeland, geraakte vervolgens ‘door verraad’ tot 1943 in het concentratiekamp Neuengamme en was van 1954 tot 1961 nog journalistiek actief in Limburg.
Vast staat dat Albert van de Poel tot ongeveer een jaar na de Duitse inval in mei 1940 ‘pro Duits’ was en daarvan in zijn krant getuigde.
Dario Fo (+) en Kollektief Int. Nieuwe Scène
Het Kollektief Internationale Nieuwe Scène op de Dam in 1973. Foto Wikipedia.
Dario Fo, de Italiaanse toneelschrijver en Nobelprijswinnaar, is op 90-jarige leeftijd overleden. Bij ons is Fo vooral bekend van zijn Mistero Buffo, in bewerking uitgevoerd in de jaren zeventig door het Vlaamse, ‘maatschappijkritiese’ Kollektief Internationale Scène. Een onvergetelijke produktie die precies in de geest van die tijd paste. INS heeft tot 1997 bestaan. Bezielend leider was de Antwerpse zanger en dichter Wannes van de Velde (1937-2008).
De Vlaamse versie van Mistero Buffo op YouTube