ls een post op deze site begint met wat in de typografie heet een initiaal, zoals de A hier, bevat zij een mening of interpretatie van de schrijver.
Archief van de rubriek ‘Gastcolumns’
Ruiming nertsen of mensen?
juni 3rd, 2020 | 
Author: Peter Stiekema
r zijn, vooral in Oost-Brabant en Noord-Limburg, nogal wat nertsenfarms. Daar worden nertsen gefokt (ettelijke tienduizenden, misschien nog veel meer) voor het fabriceren van dure bontjassen. Ik heb al eens eerder geschreven dat die jassen vooral bedoeld zijn voor (pseudo)koningskinderen of (society)hoeren. Het is maar waar je je mee wil onderscheiden. Toch? Read the rest of this entry »
Posted in 
Een hamburger met een besmetje
et zullen de woonomstandigheden van de buitenlandse arbeiders zijn, het zijn misschien de omstandigheden in de slachterijen waardoor die arbeiders – naar het schijnt tegen 9 euro per uur bruto – niet altijd anderhalve meter afstand tot elkaar kunnen houden, het zal het gebrekkige ventilatiesysteem van de slachterij zijn, het is het lawaai waardoor de arbeiders tegen elkaar moeten schreeuwen.
Ja, dat zal allemaal best.
Meer op SanteLOGie – Voorpagina hhBest
Wat een eenvoudige krantenlezer in bed hoort
at je als leek, die nergens verstand van heeft en alleen maar de krant leest, in een paar uur tijd oppikt. Bijvoorbeeld tussen vanmorgen vier en zeven uur.
Meer op SanteLOGie – Voorpagina hhBest
Telefoontje van Erdogan?
Peter Stiekema
ezellig partijtje wel, dat DENK. Veel nagedacht schijnt er niet te worden. Eerst vechten de drie Kamerleden, Azarkan, Kudu en Özturk elkaar bijna de tent uit. Of helemaal eigenlijk. En dan sluiten ze opeens vrede en lijkt er niets meer aan de hand.
Hoe kan dat nu toch? Of is het antwoord eigenlijk heel simpel. Eén telefoontje van de Turkse president Erdogan en één van de koning van Marokko (of de secretarissen van beide heren) waren voldoende. En zo was de vrede tussen de schoenpoetsers van de Turkse president en de satraap van de koning van Marokko weer gesticht. De gelederen waren weer gesloten, alsof er niets bijzonders was voorgevallen. Het zal je partij maar wezen.
De problemen van een thuisklusser
n toen had ik een klein technisch probleempje: een via internet aangeschafte schitterende roestvrijstalen leuning monteren op de betonnen trap vanuit huis naar de tuin.
Let op: ‘Gemakkelijker gezegd dan gedaan’ is in dit geval een sterk overdreven eufemisme.
Meer op SanteLOGie – Voorpagina hhBest
Wolven in schaapskleren
Peter Stiekema
r struint een gevaarlijke wolf in de buurt van het Brabantse Hedikhuizen. Ik moet u bekennen dat ik nog nooit van Hedikhuizen had gehoord (even opgezocht, 230 inwoners, gemeente Heusden). Nu is het kleine dorpje, waar ook nog een oud fort ligt dat tot de Waterlinie behoort, volop in het nieuws. Een wolf heeft al een stuk of dertig schapen over de kling gejaagd, waarvan er slechts enkele zijn aan- en opgevreten.
Op reis gaan en thuiskomen
eneer Ap Dijksterhuis wijst ons de weg. Hij is hoogleraar sociale psychologie en hij is al eens van Tokio naar Tbilisi (vroeger zeiden wij gewoon Tiflis) gereisd en heeft daar een boek over geschreven. Dus hij kan het weten. Het is dus met enige schroom dat ik uit een soort (uiteraard onterechte) verbazing het volgende citeer:
‘We kunnen niet zonder vakanties. Burnout is volksziekte nummer één,’ stelt hij parmantig in de Volkskrant van 13 mei 2020.
Meer op SanteLOGie – Voorpagina hhBest
Het is allemaal theater
Directeur Jos Frusch in zijn leeg openluchttheater Valkenburg
indelijk is het mij dan ook overkomen: ik ben werkloos. Hoewel.Ik had met niemand een dienstverband, het werk dat ik deed was onbezoldigde aard, en overmorgen zit ik gewoon aan bivideoconferentie die onderdeel is van het werk. Noem het dus maar coronawerkloos.
Meer op SanteLOGie — Voorpagina hhBest — Meer over openluchttheaters
Vijftien kippen per vierkante meter
Peter Stiekema
o maar een berichtje van maandag, waar je toch even de haren ten berge van rijzen. In het Veluwse Harskamp, gelegen tussen kippenstad Barneveld en Apeldoorn, is een kippenschuur volledig uitgebrand. De 24.000 dieren hebben de brand niet overleefd.
Een onbezorgde oude dag
ijn oude moeder – dit jaar is het dertig jaar geleden dat ze overleed – ontwikkelde op haar oude dag een nieuwe hobby: een krat bier. Ze deed er een week mee. Of duidelijker: ze wilde wel een krat bier voor een week, maar daar stak mijn jongste zus een stokje voor. Dat was namelijk ongezond, voor iemand van ergens in de tachtig. Die zus was een alleenstaande vrijgezel die de helft van het jaar voor haar werk in Zwitserland doorbracht, en dus kregen mijn andere zus, mijn broer en ik duidelijke instructies: ze krijgt géén bier.
Meer op SanteLOGie — Voorpagina hhBest
Mijn weblog en ik
ele jaren heb ik het als een soort regulerend mechanisme gebruikt: ik had mezelf opgedragen elke ochtend tegen uiterlijk 9 uur een stukje van ongeveer 500 woorden te schijven en te publiceren op mijn weblog. Niet zozeer om een lezersschare te gerieven (er keken destijds gemiddeld 150 mensen per dag naar, of ze het ook lazen, dat weet ik niet). Onderwerpen genoeg en het stukje was gauw klaar omdat ik mijn kwaliteitslat niet erg hoog legde en het al gauw goed of leuk genoeg vond. Soms bracht ik in de loop van dezelfde dag nog wel eens een verandering/verbetering aan.
Meer op SanteLOGie – Voorpagina hhBest
Moderne tijden
Sante Brun
Korte scène op Radio 1.
Verslaggever: ‘Het was rustig in de Haarlemmerhout, het grootste park van Haarlem. Overal groepjes mensen. Dat was vorig jaar wel anders, met het Bevrijdingsfestival. Dat ging zo:’
Geluid: ‘Bonke bonke, bonke, bonke’.
Verslaggever aan toevallige parkzitter: ‘Mis je het festival niet een beetje?’
‘Jawel, een beetje wel ja, natuurlijk die muziek en zo…’
‘Bonke bonke bonke bonke’.
Vele tinten groen
k woon in een middenklassewijk, gebouwd in het midden van de jaren zeventig, toen de grond nog betrekkelijk goedkoop was en de kavels dus groot. Ik woon bijvoorbeeld op ongeveer 750 vierkante meter, ruwweg in de vorm van een trapezium.
Dit is de zakelijke achtergrond van een middag waarop ik tot de ontdekking kom dat ik inmiddels 43 jaar op een open plek in een onafzienbaar woud woon – een woud dat ten dele gevormd wordt door door mij aangeplante bomen, heesters en hagen, maar dat buiten de tuin overgaat in hoge essen, kolossale eiken, kastanjes, veel volwassen coniferen.
Meer op SanteLOGie – Voorpagina hhBest
Ik was een kind, ik wist niet beter
at ik wel eens jammer heb gevonden: dat ik in de dagen van de bevrijding in mei 1945 pas zes jaar was. Een beetje afgunstig kijk ik naar collega’s, vrienden, kennissen die toen veertien, vijftien jaar waren. Zij maakten dat hele gedoe bewust mee – al moet ik er meteen aan toevoegen dat zij natuurlijk ook een groot deel van de oorlogsellende bewust hadden meegemaakt.
Meer op SanteLOGie
Bezuinigingen komen echt wel
Peter Stiekema
ommige, niet onbelangrijke, woorden van premier Rutte kregen weinig aandacht tijdens zijn persconferentie na de ministerraad van vrijdag. Ze raakten ondergesneeuwd onder de overweldigende hoeveelheid Corona-afspraken en later op de avond nog door de miljarden aan staatssteun voor KLM.
Adviezen van dr. med. Trump
Peter Stiekema
r zijn van die momenten die mij doen verlangen dat Lee Harvey Oswald (voor wie het echt niet weet, de moordenaar van president John Kennedy) nog in leven zou zijn. Gisteren had ik weer zo’n ogenblik. Oorzaak: de medische adviezen van de bekende tv-dokter Donald Trump, gericht tegen HET VIRUS.
Ik denk aan het stokoude normaal
ekijk het zo: het is zo stil op straat, we zijn weer aangeland in 1948 (of 1947, of 1949). Een knalblauwe hemel, een eindeloze zomer (ik vergeet even dat het pas vroeg voorjaar is). Het is meetbaar stil op straat, de decibelmeter (die we natuurlijk in 1948 niet hadden) geeft een gemiddeld geluidsniveau van ongeveer 24 dB op (normaal 35 dB).
Meer op SanteLOGie. — Voorpagina hhBest