Een grinnekende koster
19 oktober 2018
| 
Geplaatst door: 
Aangespoord door het Brabants Historisch Informatie Centrum (BHIC) ga ik hier nog wat mededelingen doen over John van der Heijden, van 1921 tot 1971 (vijftig jaar!) koster van de Sint-Laurentiuskerk in Ginneken. Aanleiding is een opmerking mijnerzijds bij het onderwerp priestertje spelen. Van der Heijden wàs de Laurentiuskerk, daar konden elkaar opvolgende pastoors niets aan veranderen.
Toen die kerk van architect Joseph Cuypers in 1977 driekwart eeuw bestond, verscheen er een alleraardigst boekske, getiteld Grinneken in Ginneken. Wat een wonder, vrijwel alle informatie over de parochie is ontleend aan een interview met Van der Heijden. En als grinniken ergens op van toepassing is, dan wel op deze koster, die bij zijn aantreden in 1921 zijn collega’s in het bisdom Breda verbaasde met de mededeling: ‘een van mijn voorwaarden was, dat ik jaarlijks een week met vakantie mocht’. Dat was tot dat moment ondenkbaar.
Geplaatst in 
Priestertje spelen
“We speelden thuis altijd priestertje. Pa had ’n altaartje gemaakt, met alles er op en er aan. Vriendjes moesten de mis bijwonen en gingen graag ter communie, dan kregen ze pepermuntjes in plaats van hosties.” © Foto: Tongelre, 1952 (part.collectie) Info: https://t.co/qHuj3hLo83 pic.twitter.com/YpjCc4q03K
— BHIC (@bhicarchief) 18 oktober 2018
Het mooiste wat een katholieke moeder kon overkomen (vond althans mijn moeder) was dat een van haar zonen priester werd. Zo’n altaartje werd dan beschouwd als ’n soort stimulans. Niet dat het altijd werkte, want de broer die priestertje speelde werd beroepsmilitair en de jongen die soldaatje speelde ging naar het seminarie. Trouwens, zit dat jongetje op de foto niet stiekem een Suske en Wiske te lezen? Kwam ook voor. Meer »
Troeteleik ‘Boom van het Jaar’
De Anneville-eik (in de volksmond Troeteleik), staand in de middenberm van de A58 bij Ulvenhout, is de winnaar geworden van de eerste Nederlandse Boom van het Jaar verkiezing. De boom wint met een overweldigende meerderheid van 2834 stemmen, meldt SBNL Natuurfonds op haar website.
Zie ook: Beroemdste boom wacht zijn lot af – Voorpagina hhBest
Jos Kessels, columnist:
De trein reed door de donkere tunnel in Best, vaak een plek waar gesprekken stilvielen, omdat voor veel mobieltjes het bereik even weg was. Was die tunnel toch nog ergens goed voor.
(Eindhovens Dagblad) – Voorpagina hhBest
De Mac, de kroeg en de kleine ergernissen
Jan van de Ven
openkopen-kopen… Meer op beeldenstormer.nl |
 |
Wat gebeurt er in het stadhuis van Bolsward?
Jacq Geukers in de jaren zestig aan zijn bureau in renaissancestijl in het toenmalige stadhuis van Bolsward. Geukers was later burgemeester van Helmond. Bolsward maakt nu met Sneek deel uit van de gemeente Súdwest Fryslân.
De Leeuwarder Courant van heden: Het monumentale Bolswarder stadhuis wordt deze maand leeggehaald voor de verbouw tot historisch centrum. Bolswarders houden hun hart vast. Als die tafel uit de zeventiende eeuw maar niet in de container belandt. Meer hierover van de LC.
Ik fotografeerde de toenmalige burgemeester van Bolsward, Jacq Geukers, in de jaren zestig in de burgemeesterskamer, ter gelegenheid van een interview.
Wat is geweest, komt niet terug
e kalender liegt niet. Het is herfst. Onze ijsmaker aan de Hoofdstraat heeft op 1 oktober z’n zaak gesloten en is – als ik het goed heb – weer ter overwintering naar Italië vertrokken. Als het daar nu maar niet regent, of erger. Zie Portugal dit weekeinde. En Zuid-Frankrijk maandag. De zwembaden idem dito. Zomerzon of niet. Dat van Best hebben ze laten leeglopen, nadat traditiegetrouw de honden met hun baasjes erin hadden mogen zwemmen.
Meer op Manieren – Voorpagina hhBest
Geen nul, maar wel minder op de meter
Het Eindhovens Dagblad interviewde vorige week bewoners van de appartementen-complexen De Willem en De Zwijger, nieuwe duurzame woningen in Best, die landelijk de aandacht trekken, want ‘nul op de meter’. Hoe bevalt het? Misschien had de krant nog even, een half jaar of zo, moeten wachten, want toen ik de reactie las van een van die bewoners, dacht ik, hé dat had ik zelf wel kunnen zeggen over ons leven in een twintig jaar oud appartement.
Marc de Koninck, de zingende journalist:
|
|
Dit verkeersbord is eigenlijk een slechte grap
Deze wandelaars bevinden zich op een van de laatste zandwegen in Brabant, namelijk die over het landgoed Baest in Oostelbeers (gemeente Oirschot). Gelukkig zien we alleen maar geparkeerde auto’s, want anders zouden die mensen stof moeten happen.
Airport, enerzijds anderzijds
DA-er Pieter van Geel, oud-gedeputeerde in Brabant en oud-staatssecretaris is aangetreden als aanvoerder in een zogenaamde proefcasus, dat wil zeggen een discussie over de toekomst van Eindhoven Airport. Van Geel trapte af in een debat in het Evoluon, waar hij al direct te maken kreeg met – aldus het verslag in het Eindhovens Dagblad – wantrouwen en cynisme van omwonenden.
Meer op Manieren – Voorpagina hhBest
De erfenis van bisschop Jo Gijsen
Peter Stiekema
indelijk, daar is hij dan, de nieuwe bisschop van Roermond, Harry Smeets, 57 jaar jong en deken van Venray. Hij wordt de opvolger van Frans Wiertz, die eind vorig jaar met pensioen ging. Emeritaat heet dat in die kringen. Nee, niet emiraat, daarvoor moet je in Koeweit zijn. Op 8 december wordt hij geïnstalleerd. Persoonlijk zou ik voor 5 december gekozen hebben. Zwarte Pieten genoeg in Limburg.
Handboek over kantoor in zeven delen
Boekbespreking door Sante Brun
e kunt niet alles dat ‘actueel’ is direct lezen en er zijn zoveel oude boeken die ik niet gelezen heb en die me toch nopen tot het schrijven van een overweging. In Deventer tikte ik begin september een mooi exemplaar van Woutertje Pieterse van Multatuli op de kop, reken maar dat ik daar op terugkom.
Het was niettemin even raar dat ik besloot te schrijven over Het Bureau van J.J. Voskuil, een roman in zeven delen met in totaal vijfduizend pagina’s dundruk, waarvan het laatste deel alweer twintig jaar geleden verscheen. En dat alom voornamelijk juichend werd besproken.
Alle begin is moeilijk
Alle begin is moeilijk. Dat geldt zeker voor het moment dat je je voor de eerste keer in deze wereld staande moet zien te houden. En het was een zware bevalling, die te lang duurde, waardoor zowel moeder als zoon te moe was om het allemaal vlotjes te laten verlopen. Pas twee uur na de worp in de wei gelukte het de pasgeborene op de knieën te komen. Tekst/foto Jan van de Ven
Meer op beeldenstormer.nl – Voorpagina hhBest