Archive for februari, 2018
Val van voetstuk?
De pastafabriek als geschiedenis in een notendop
Boekbespreking door Sante Brun
ls de Piemontezen nu ook al pasta kunnen maken, dan kunnen wij wel ophouden.’ Een uitspraak van een Napolitaanse pastamaakster, ergens na de Tweede Wereldoorlog, die een interessant licht werpt op de geschiedenis van Italië van het midden van de negentiende eeuw tot heden. De achtergrond van de
opmerking: het Zuiden van Italië en in het bijzonder de regio van Napels zag in 1860 weinig in de ‘Eenheid van Italië’. Ze hadden een koning, een Bourbon, die ze niet geweldig vonden, maar het was wel hún koning, dus die hoefde niet weg. Maar ja, toen kwam Garibaldi, aangestuurd door de Piemontezen en voor ze het wisten waren de Napolitanen onderdeel van de Italiaanse eenheidsstaat met aan het hoofd een koning uit het verre Piemonte.
Ralf Stultiëns, politieke partij W70, Nuenen:
We weten dat er contact is geweest tussen Den Haag, Den Bosch en Eindhoven en daar hebben we een naar onderbuikgevoel over.
(Eindhovens Dagblad)
Campina = Kempen
![]() |
Meer op Manieren – Voorpagina hhBest |
Een op vijf wethouders voortijdig weg
Zeker 241 van de 1449 wethouders hebben de afgelopen raadsperiode om politieke redenen het pluche vaarwel moeten zeggen. Daarbovenop waren er 44 wethouders wier positie onhoudbaar werd door hun gedrag. Al bijeen is dit bijna 20%. Het dagblad Trouw ontleent dit aan het blad Binnenlands Bestuur. Alles met naam en toenaam. Eén wethouder wordt om zijn grensoverschrijdend gedrag zelfs Geile Geurt genoemd. Op YouTube staat een door meer dan 123.000 mensen bekeken filmpje waarop een inmiddels afgetreden wethouder van Steenbergen, Vincent van den Bosch (D66) –> het aan de stok heeft met een plaatselijke vlogger, die hij ‘dorpsgek’ noemt.
Een weekeinde vol stadse fratsen
ange tijd geleden gingen de boeren eens per jaar naar de grote stad en vergaapten zich daar aan de stadse fratsen – vrouwen zonder hoofddoek, geplaveide straten, huizen met meer dan één verdieping, veel geschreeuw en gesnater, nauwelijks varkens en kippen op straat.
Daar hadden ze in hun plaggenhutten niet van durven dromen.
Een aantal jaren al was ik op een doordeweekse dag niet in een Nederlandse stad in het Westen des lands geweest, maar onlangs wel, en dan voel je je ineens zoals zo’n boertje van buuten, kan ik u melden.
Meer op SanteLOGie – Voorpagina hhBest
Marc zingt: Touch Me Too
MeToo MeToo
Though my state of heart is such
That I love you way too much
Please come to me and touch me too
MeToo MeToo
Come to me and touch me too
(Meer, o.m. volledige tekst: De Liedjeskrant)
Misbruik van ‘It giet oan’
In 1997 kondigde de toenmalige voorzitter van de vereniging De Friesche Elfsteden, Henk Kroes (inmiddels 79) het doorgaan van de tocht aan met It giet oan (Het gaat door). Die kreet is sindsdien een eigen leven gaan leiden, helemaal los van de Elfstedentocht. Vorige week riep Omroep Brabant het al uit, bij de aankondiging van ‘mogelijk schaatsen op ondergelopen landjes’; vandaag het AD idem dito. En de teaser op Topics, ‘n digitale kiosk van De Persgroep, zet er dan ‘automatisch’ Elfstedentocht boven.
Voorpagina hhBest
‘Mon Repos’ als een belofte, nu de rest nog…
Nu de villa uit 1880 Mon Repos aan de Bestse Hoofdstraat is gesloopt, is ze een belofte geworden: ze zal namelijk met gebruikmaking van de originele elementen, als onderdeel van een veel omvangrijker bouwproject worden herbouwd. Aanvankelijk was het de bedoeling het huis te restaureren, maar de bouwkundige toestand – met name die van de fundering – bleek zo slecht dat het anders moest. In elk geval wordt met de nu geplande bouw een problematisch gedeelte van de Hoofdstraat aangepakt. De foto-inzet links-onder toont enkele elementen die kennelijk op hergebruik wachten.
(Een enigszins bewerkte versie van dit stukje verschijnt op 7 februari om 18:10 uur als gesproken column op Omroep Best.)
Huppelepupkes
os Kessels vraagt zich vandaag af, of in het kader van de MeToo-idioterie ook de carnavaleske dansmarietjes niet moeten worden afgeschaft.
Huppelepupkes zul je bedoelen. Een benaming, uitgevonden door inmiddels al jaren wijlen Hub Mans, ooit redacteur van de Nieuwe Eindhovense Krant, later presentator van het tv-programma Van Gewest tot Gewest (1965-2003).
Unieke figuur, die Hub. Placht op de redactie, gevestigd in een hok aan de Paradijslaan (op de plek waar later de rotatiepers van het ED zou worden gebouwd) drumsolo’s ten beste te geven op een omgekeerde prullenbak.
Ook heb ik hem, de stem van een Indonesiër imiterend, de hoofdredacteur van de concurrent (het ED dus) horen opbellen, teneinde die de mantel uit te vegen over een door hem geschreven commentaar.
Voorpagina hhBest
Een luizemoeder in de Witte Zee
ijn moeder was eigenlijk een luizemoeder. Nee, geen luizenmoeder, want in 1946 hoorde je nooit wat over hoofdluis. Ja, thuis wel, we hadden een echte ‘pietenkam’, want je sprak nooit van luizen maar van pietjes (en neten).
Mijn moeder was een luizemoeder, gewoon omdat ze geen idee had van school. Zij vond dat ik niet maar de kleuterschool mocht (het heette toen nog bewaarschool) omdat de kinderen daar ziek van werden. Ik ging dus meteen naar de eerste klas van de lagere school in september 1945 en ik was toen al bijna zeven jaar.
Meer op SanteLOGie – Voorpagina hhBest
Achtergrondmuziek
loris Kortie droeg zondagavond, tijdens Podiium Witteman, een tv-programma dat met succes klassieke muziiek dichter bij de mensen probeert te brengen, een gedekt dinertafeltje aan ter ‘illustratie’ van zijn onderwerp: achtergrondmuziek in restaurants. Gewenst, ongewenst, of zelfs gehaat. Er zijn mensen, als presentator Paul Witteman, die een weigering om dit soort deuntjes wat zachter te zetten, honoreren met hun vertrek.
Meer op Manieren – Voorpagina hhBest
Het proces van de vorige eeuw
et proces van de eeuw, heet de zaak Holleeder, die deze week voortgang vindt. Elke eeuw kan er maar één hebben, denk ik dan. Zo staat me die van de vorige eeuw nog duidelijk voor de geest: de Berkelse arts O. (John Opdam), die achtereenvolgens zijn vrouw en een medegevangene, Adriaan Lodder, in de strafgevangenis te Leeuwarden met cyaankali om het leven bracht. En deswege tot tweemaal toe levenslang kreeg opgelegd. Een in één woord fantastische geschiedenis maar echt gebeurd. Holleeders turbulente criminele gedragingen vallen daarbij in de schaduw.
Meer op Manieren – Voorpagina hhBest
Overbodige vraag
Gezien in een etalage aan de Oirschotseweg in Best.
Mag ik je kussen? Een vraag die in 1908 of daaromtrent nog wel werd gesteld. Niks MeToo. Zei mijn moeder toen al – ik vermeldde het al eens in een andere context – tegen de jongen die hem stelde: ‘Zoiets vraag je niet, dat doe je gewoon.’
Voorpagina hhBest
Verslaafd aan van alles
Peter Stiekema
azeker, ik heb vroeger ook gerookt. Het begon als kind met chocoladesigaretten die we vlak voor Sinterklaas, keurig verpakt in een echt lijkend merkdoosje, in onze schoen vonden. Tegen de tijd dat we tien waren staken we een schoenveter in brand, die in een wit papiertje was gewikkeld, zodat daar echte rook uitkwam. Het stonk verschrikkelijk. Toen ik een jaar of 13 was kocht ik mijn eerste pakje Caballero. Ik geloof dat die destijds 1,25 gulden per verpakking van 25 stuks kostte. Maar eigenlijk vond ik roken niet zo lekker. Later, aangeland in de hogere klassen van de HBS, rookte ik pijp met van die zoete toffeetabak, die wel lekker rook, maar niet als zodanig smaakte. Ik kreeg met pijp en al wel een intellectueel uiterlijk, vond ik zelf. Medescholieren en vooral docenten dachten daar anders over.
Doorzetter
Zoonlief; “Mag ik die appel opeten?”
Moeder: “nee, dat is geen appel maar een ui.”
Kind: “Dat is een appel!”
“Het is een ui.”
“Een appel!”
“Ok, als je het echt wilt dan eet je hem lekker op.”
(Les 1, nooit een fout toegeven)?? pic.twitter.com/2UCmIQacyv
— Hielke Bethlehem?? (@vuurvreter63) 1 februari 2018
Ieder z’n watersnood
a, ieder z’n watersnood. Met de herinnering aan 1953 en z’n meer dan 1800 doden, klinkt dat enigszins pedant. Ik weet ‘t. Die zaterdagavond bezochten wij als voortrekkers (oudere padvinders voor onwetenden) onze vriend Jan Goderie, die pas getrouwd was en in een oud huisje in de buurt van de Teteringsedijk in Breda woonde. We woeien langs de singels naar huis. Want het waaide, gatsamme wat waaide het.
Meer op Manieren – Voorpagina hhBest