ls een post op deze site begint met wat in de typografie heet een initiaal, zoals de A hier, bevat zij een mening of interpretatie van de schrijver.
Archief van de rubriek ‘België’
Taalonderzoekje naar sneeuw en ijs
januari 25th, 2019 | 
Author: |
De Vlaamse taalkundige Miet Ooms stelt een online onderzoekje in naar de uitspraak per regio van woorden als sneeuw en ijs. (Bijgaande foto uit Best van dooiende sneeuw lijkt actueel, maar is niet van recente datum.) Klik hier als je aan het onderzoek mee wilt doen. Website Taalverhalen van Miet Ooms |
 |
Posted in 
Ann de Craemer, schrijfster:
Godverdommemiljaardenondeju!
(Maandblad Onze Taal) Voorpagina hhBest
Bruegel zou nu weer in Breda zijn geboren
Het geredekavel over de geboorteplaats van Pieter Bruegel de Oude duurt voort. Nu wordt weer de Nederlandse stad Breda genoemd.
Eerst maar een citaat uit de Brabantse dagbladen van heden:
‘Uit onderzoek van professor Jan Van der Stock van de Leuvense universiteit blijkt dat er geen spoor van Bruegel te bekennen is in Antwerpen en Brussel uit de periode vóór 1551. Volgens de professor staat vast dat hij de zoon was van Adriaan van Breda en Petronella Rubbens. ,,Pieter Bruegel is dus geboren in Breda. Hij heette waarschijnlijk niet Bruegel, maar Van Breda, naar zijn vader", weet Van der Stock.’
In 2013 publiceerde het tijdschrift InBrabant een artikel, waarin tamelijk overtuigend wordt beweerd dat Bruegel wel degelijk uit Breugel bij Eindhoven kwam. Meer
Ryanair zou Eindhoven Airport verlaten
De Ierse luchtvaartmaatschappij Ryanair keert zich af van Eindhoven Airport. Ze gaat in november vanuit andere luchthavens vliegen. Dit meldt de Vlaamse krant Het Laatste Nieuws vandaag. Aanleiding zijn de werkstakingen van piloten en cabinepersoneel.
Veel Belgen maakten tot dusver van de vluchten vanaf Eindhoven gebruikt. Het vliegveld ligt maar een half uur rijden van Turnhout. Ryanair – doorgaans aangeduid als prijsvechter – ervaart de nadelen van de arbeidsonrust en vlucht-annuleringen: er zijn minder boekingen. Volgens HLN beschouwt de Nederlandse pilotenvakbond VNV de aankondiging van Ryanair, hangende het conflict, als een dreigement.
Voorpagina hhBest
Ook taalkennis Vlaamse studenten ondermaats
Dat het met de kennis van het Nederlands onder studenten in ons land slecht gesteld is, mag als bekend worden verondersteld. Maar we dachten tot nu toe dat de Vlamingen ons wat dat betreft de baas zijn (zie hun resultaten destijds bij het Groot Dictee). Nou, vergeet dat maar.
Visit Flanders neemt sociale media op de hak
Vlaamse museumdirecteuren hebben Marc Zuckerberg over de censuurpraktijken van Facebook een sarcastische brief geschreven en hem ‘op de koffie’, of – als hij dat liever heeft – op een Belgisch biertje genodigd.
Voorpagina hhBest
Kerken van Marche en Tohogne mogen er wezen
Gisteren schreven we dat je voor de kerk niet naar Durbuy hoefde gaan. Maar als je dan toch in de streek Famenne (Belgische provincie Luxembourg) bent, ga dan zeker het romaanse bedehuis van Tohogne bekijken; ontroerend die bewaard gebleven, primitieve fresco’s. Een aantal houtgesneden heiligenbeelden bevindt er zich achter tralies. Geen wonder, er zijn er enkele gestolen. Replica’s moeten het herkennen van de gestolen waar bevorderen.
En dan natuurlijk Marche met zijn Remacluskerk. Remaclus (Aquitanië, ca. 600 – Stavelot, ca. 673) was een kloosterstichter en bisschop van Maastricht. Hij houdt hier (foto) een wakend oog op de fraaie gotische doopvont.
Durbuy, populairste stadje in de Ardennen
Het noemt zich de kleinste stad van de wereld, maar daarover hebben we onze bedenkingen. En het Gelderse Bronkhorst dan? Maar het is wellicht het populairste stadje (met de nadruk op je) in de Belgische Ardennen. Qua drukte op zondag, als er een markt is, laat Durbuy zich met Valkenburg vergelijken, alleen het ontbreekt dan aan de broodnodige ruimte. Ondanks het dempen van een arm van de Ourthe, overigens al in de achttiende eeuw. Daardoor ontstond een enorm verdiept gelegen plein omzoomd door horeca plus een lange en brede strook voor honderden auto’s en motoren, op drukke dagen nóg niet genoeg, zoals gezegd. Je kunt onder de oude brug doorlopen (foto, gemaakt in de vroege morgen) tot aan de bedding van de rivier, die momenteel erg laag staat; er hangt een rioollucht.
Kamagurka zoals je hem (wellicht) nooit zag
In Het Noordbrabants Museum is van 28 juli t/m 28 oktober de tentoonstelling Kamagurkistan. voorbij de grenzen van de ernst te zien.
De expositie toont hoogtepunten uit het oeuvre van de Belgische kunstenaar Kamagurka, pseudoniem voor Luc Zeebroek (Nieuwpoort, 1956).
De tentoonstelling belicht naast zijn cartoons ook zijn schilderijen, ruimtelijke objecten, theater- en televisieoptredens.
Kamagurka zoals je hem (wellicht) nooit zag. Altijd zijn het vondsten die stemmen tot doordenken. Subtiel, soms wrang, heel vaak ironisch. Zie bij voorbeeld bijgaande repro van zijn werk in mixed media op doek Bassie en Mondriaan. Bovenal: in het door Kamagurka geschapen land Kamagurkistan draait alles om humor.
Voorpagina hhBest
Achttien Minuten
Els Dejonghe tijdens haar try-out in Boxtel. Foto © Jan van de Ven
Jan van de Ven 
ls ze die ted-talk van achttien minuten, in het najaar, in Californië heeft gedaan, dan zal die zucht van verlichting haar ontvallen. Dan stelt ze werkelijk iets voor. Dan hoeft ze niet meer alle werkdagen van de week in de bedompte grot in het midden van de werkvloer van haar kantoor door te brengen. Of wij – mensen in het publiek – dat kennen, dat gevoel? Dat gevoel dat lijkt op de opluchting van eindelijk op dat toilet, eindelijk… na de plas heel lang te hebben moeten ophouden. Of het gevoel van te hebben bereikt dat je de beste bent.
Man (83) leest krant liever online
Ik kan het niet voor elke lezer doen, maar als iemand van 83 belt dat hij de krant graag digitaal op zijn ipad wil (omdat hij dat door helderheid beter kan lezen) dan wil ik daarvoor wel langs Blankenberge rijden. Tevreden abonnee vanochtend 🙂 pic.twitter.com/9RhTf38pV7
— Dimitri Antonissen ✍ (@gemarkeerd) 14 februari 2018
Dimitri Antonissen is hoofdredacteur van Het Laatste Nieuws (B). Niet te beroerd om wat speciale service te verlenen. 🙂
Dit is pas nostalgie
Dit is pas nostalgie. Drogisterij annex fotozaak in een goed geconserveerd Duits stadje. Monschau, om precies te zijn. Als je in de vorige eeuw fotografeerde, dan gebruikte je het analoge materiaal (rolfilms, papieren, camera’s) van Kodak, Ilford, Agfa of Gevaert. In het begin vooral de laatste twee, even los gezien van de uitvinder in de jaren dertig, van de boxcamera, Kodak: You put on the button, we do te rest. Daarmee begon de ‘massafotografie’, al is die ‘boost’ natuurlijk onvergelijkbaar met die als gevolg van het cameradeel van de smartphone.
Galgenhumor
Van het Belgische Eupen naar Duitsland, door het natuurpark Hoge Venen (Hohes Venn) loopt een weg met een dek van beton, dat al tientallen jaren – wellicht sinds WO2 – niet is vervangen en slechts mondjesmaat onderhouden. Aan beide kanten wordt hier met de nodige galgenhumor voor gewaarschuwd (hotsebotsen tot in de eeuwigheid).
Voorpagina hhBest
Voor alle duidelijkheid
Bart Brouwers, de professor Journalistiek en internetondernemer, wil graag ‘n stukje fietsen en maakt dan af en toe een foto on my bike, die hij op Twitter en/of Instagram plaatst. Zoals hier bij de Achelse Kluis aan de weg Valkenswaard-Hamont. Wat valt op aan de ‘Nederlandse vlag’? De Nederlands-Belgische grens loopt hier trouwens door de tuin en de bibliotheek van de abdij. En dit soort strepentrekkerij is niet langer voorbehouden aan Baarle Nassau.
Wachtend op restauratie
Wie in Dendermonde de richtingbordjes naar het Begijnhof volgt, wacht een teleurstelling. Zeker als je bekend bent met de in goede staat verkerende begijnhoven van bij voorbeeld Kortrijk, Diest, Hoogstraten en Breda. Het Dendermondse hof ziet er namelijk vervallen en onderkomen uit. Kijk je op internet, dan blijkt een vzw (vereniging zonder winstoogmerk) al dertig jaar pogingen in het werk te stellen, om het Begijnhof te restaureren.
Genadeloos debuut van Lize Spit
Boekbespreking door Sante Brun
 |
 Het Smelt van Lize Spit is een debuut. Een daverend debuut, een rauwe roman uit een ogenschijnlijk idyllisch Vlaams dorp, geschreven in een Nederlands waar menigeen in het Koninkrijk der Nederlanden soms het woordenboek bij moet halen. Het is een cynisch boek, hetgeen je overigens pas beseft als je het vrijwel uit hebt en gaat inzien dat de titel en de omslag niks geheimzinnigs hebben, maar heel rechttoe rechtaan zeggen waar het op uitdraait. |
Het boek bestaat uit drie ‘delen’, kunstig in elkaar gevlochten.
Daar is ten eerste het deel dat aangeduid wordt met de uren van één enkele dag, waarvan we te weten komen dat die ergens in december 2015 gezocht moet worden, de dag waarop de ik-figuur, Eva de Wolf, van haar woonplaats Brussel de tocht maakt naar haar geboortedorp Bovenmeer, waar ze al negen jaar niet meer is geweest. In de kofferbak van haar auto heeft ze een groot blok ijs, waarmee ze van plan is wraak te nemen voor wat haar negen jaar tevoren is aangedaan door de bewoners van Bovenmeer. Het blok ijs is gevroren in de koelkast van haar buurman, die zij als tegenprestatie geregeld moet pijpen – en die terloopse mededeling is van een toon die de gongslag blijkt te zijn, de opmaat voor de rest van het boek.
Het tweede deel beschrijft de zomer van het jaar waarin Eva veertien jaar is, 2002, waarin zich de belangrijkste feiten voordoen waaruit het verhaal bestaat en die de aanleiding vormden tot het eenzame verblijf van Eva in Brussel.
Het derde ‘deel’ bestaat uit losse stukken waarin allerlei gebeurtenissen beschreven worden die zich in de loop van de afgelopen dertig jaar hebben afgespeeld en die van belang zijn voor een goed begrip van de andere twee delen, tevens een belangrijke sfeerscheppende werking hebben
Eva is de dochter van een eigenaardig echtpaar. Het is een stel tussen wie weinig liefde verloren is gegaan en die allebei alcoholist zijn. Eva heeft een zusje, Tesje, dat lijdt aan een aandoening die wij vroeger ‘dwangneurose’ plachten te noemen maar tegenwoordig wordt aangeduid met een Amerikaanse term: compulsive disorder. En een broer, Jolan, die een wat onbeholpen rol speelt.
In het dorp wonen twee andere kinderen die geboren zijn in hetzelfde jaar als Eva: Laurens, de zoon van de dorpsslager en Pim, zoon van de lokale melkveehouder. Een tijdlang lijkt het of Eva, Laurens en Pim drie gezworen kameraden zijn, uit op modern vertier en spannende avonturen.
Tussen haakjes merk ik hier op dat Lize Spit wellicht Justine van De Sade heeft gelezen, en een verhaal van Roald Dahl waarin een lamsbout een rol speelt.
Hoe dan ook: als puntje bij paaltje komt, blijken Laurens en Pim helemaal niet zulke leuke vrienden.
In de zomer van 2002 bedenken ze een plan waarmee ze denken te bewerkstelligen dat andere meisjes uit hun dorp zich voor hen zullen uitkleden. Het gaat om een spel dat iets weg heeft van strippoker: de meisjes krijgen, nadat ze naar een hooizolder of een schuurtje bij de koestal van Pim’s vader zijn gelokt, een door Eva, in opdracht van Pim en Laurens, bedacht raadsel voorgelegd. Bij elk fout antwoord moeten ze een kledingstuk uittrekken – als ze de uitkomst goed raden kunnen ze tweehonderd euro verdienen.
Het plan heeft min of meer succes, totdat de hoofdprijs, het mooie paardenmeisje Elisa, die van Eva de oplossing heeft gehoord, aan de beurt is. Dit eindigt in een gruwelijke verkrachtingsscène waaruit blijkt dat Eva, als het erop aankomt, voor iedereen een gebruiksartikel is. Net als Justine van De Sade.
Waarna het, inmiddels is het dus 2015, de beurt is aan het blok ijs, dat ook in het raadsel een sleutelrol speelt.
Lize Spit heeft een geweldige hand van heel prozaïsch verhalen, alsof ze in iemands opdracht een verslag schrijft ter verklaring van wat in de laatste pagina’s van het boek gebeurt. Ze doet het helder en duidelijk en met geraffineerde manier van uitserveren van details of dat juist niet doen – dat maakt dat het boek een pageturner van jewelste is.
De achteloze, soms genadeloze vanzelfsprekendheid waarmee Eva haar eigen teloorgang beschrijft is van een zelden vertoonde kwaliteit. Het oog dat Lize heeft voor minieme details waarmee ze de tekst lardeert, die vaak nergens op slaan maar het verhaal ook niet onderbreken maar juist versterken, maakt van haar een spectaculaire debutant.
Eva is een aardig, maar ook eigenaardig meisje in een cynische omgeving. Ze maakt zich over niemand, en al helemaal niet over zichzelf, enige illusie, net zo min als over haar toekomstperspectief. Ook dat laatste wordt pas in de laatste pagina’s verklaard. Wel toont ze eindeloze compassie met haar zusje Tesje, in wiens dwangwereld ze als vanzelfsprekend meedraait.
Een prachtige uitgave van de eigenzinnige uitgeverij DasMag, ooit gestart als literair tijdschrift. Het is te hopen dat het niet blijft bij een debuut. Zo niet, dan zullen we nog veel van Lize Spit horen, die met haar warrige haar, meewarige ogen en haar tache de beauté in het boek staat afgebeeld als een wel heel jong kind. Al is ze inmiddels tegen de dertig.
Persgroep timmert aan digitale snelweg
De Persgroep, NL en Be, uitgever van de bulk van de Nederlandse en Vlaamse dagbladen, timmert sinds kort duchtig aan de digitale snelweg. Abonnees van één van de landelijke of regionale kranten, hebben nu toegang tot ‘15.000 artikelen (artikels) per week in 13 kwaliteitskranten’. Iedereen kwaliteitskrant. Dat laatste is immers een vooringenomen begrip, schreven Schweitzer en Wansink in hun onlangs verschenen boek Iedereen journalist. Read the rest of this entry »