Archief van de rubriek ‘Gastcolumns’
Nieuw masculien ontwerp
Voor mij was het niet nodig geweest, maar bij de firma Tena dachten ze er anders over: het hereninlegkruisje was aan een facelift toe – ik zal jullie maar niet vragen om je verbeelding aan het werk te zetten omtrent de combinatie van de woorden ’hereninlegkruisje’ en ‘facelift’.
Meer op SanteLOGie
De glazen bol van Rutte
Peter Stiekema
Waarom ik boeken in bezit wil hebben
Om een aantal redenen heb ik niks aan de Openbare Bibliotheek. Ze hebben er weinig actuele literatuur, bijna niks aan Engelstalige literatuur en al helemaal niks in het Duits en Italiaans.
Daar komt bij dat ik de eigenaardige eigenschap heb – en ik ben niet de enige – dat ik een boek dat ik gelezen heb in de boekenkast wil zetten om het eventueel later nog eens te lezen. Dat laatste doe ik maar zelden, want er als altijd actuele literatuur die voorgaat, maar bijvoorbeeld De Avonden van Gerard Reve lees ik minstens eens per jaar, bij voorkeur tussen Kerstmis en Nieuwjaar.
Meer op SanteLOGie – Voorpagina hhBest
Even ‘n Clintonnetje doen
Peter Stiekema
oor de tv-kijker heeft het wekelijkse Vragenuurtje in de Tweede Kamer meestal weinig om het lijf. Het is zelden spannend, tenzij de schoenpoetsers van Erdogan naar de interruptiemicrofoon gaan, maar die schitteren vaak door afwezigheid.
Overleef de sociale media met groot gemak
warte Piet, referenda, islamisering, studentencorpora, Fidan Ekiz – ze zullen wel schrikken nu ze door mij op één hoop worden gegooid, maar ze hebben één ding gemeen: zonder de zogenoemde sociale media zouden ze nooit bestaan hebben.
Meer op SanteLOGie
Warmtegetal 2016 aan de hoge kant
Jeroen Bosch bij het oud vuil
Foto © Jan van de Ven
Jan van de Ven
itten ze in Den Bosch nog middenin hun Jeroen-Boschjaar, zie je toch soms al de Jeroen-Boschmoeheid de kop opsteken. Zoals hier, bij een van de Jeroen-Boschfiguren op het pleintje in de Fonteinstraat, waar figuren uit de ‘Bosch Experience’ zomaar ineens tussen het oud vuil staan.
De gebroeders Van Halen versus Jan R.
e Rozenstraat in Nijmegen – hij bestaat nog maar ik zag net dat er inmiddels typische jarenzeventighuizen staan. Een straat langs het spoor naar Den Bosch, terzijde van de Graafseweg. Ik herinner me vagelijk dat er geen plaveisel was en het gerucht ging dat de mensen die in de lage vervallen huisjes woonden zelfs geen riolering hadden.
Meer op SanteLOGie – Voorpagina hhBest
Cees en Annie, een familiesage
ijn moeder was gek op huispersoneel. De kapster en de naaister aan huis heb ik al behandeld – nu zijn de poetsvrouwen aan de beurt. Volgens mij is ‘poetsvrouwen’ en Zuid-Limburgs woord, in Nijmegen heetten ze werkster of zelfs ‘de hit’. Er was ook een wasvrouw, mevrouw L., maar daarover wellicht een andere keer. Als ik er op terugkijk moet ik tot de conclusie komen dat mijn moeder in haar piepkleine woninkje aan de Nijmeegse Thijmstraat een staat voerde die meer bij haar paste dan ze zich kon veroorloven. Ik denk dat ze in Nijmegen vonden dat ze het ‘hoog in de kop’ had.
Meer op SanteLOGie
De rammelende kettingkast
aar gezicht herinner ik me niet, maar komaan, het is ook ruim zestig jaar geleden dat ze enige tijd lang om de paar weken mijn moeder’s haar kwam doen – Marian van V. Ik was vijftien of zestien jaar, zij misschien 23 of 24 en ik deed niet ens een poging. Nee, het ging mij om haar fiets.
Meer op SanteLOGie
Venetië verzuipt…in de toeristen
at Venetië dreigt te verzuipen, als gevolg van de zeespiegelstijging is allang bekend. Maar er is nog een andere reden om je driemaal te bedenken, alvorens daar naar toe te reizen: het massatoerisme. Sante Brun in zijn column, vandaag: ‘Mensenmenigte op mensenmenigte, ik zou overdrijven als ik zei dat ik de stad in zijn voegen hoorde kraken, maar het kwam daar wel heel dichtbij.’ Het plaatselijke ondernemerschap is echter voorlopig nog niet van plan, de kip met de gouden eieren te slachten.
Meer op SanteLOGie
Lees ook: We zien sterretjes in Venetië (over eten)
De 50 meter buikloop
Peter Stiekema
k besef, hoewel ik bij het neerpennen van deze column op eieren tracht te lopen en veel lange tenen probeer te ontwijken, mijn voeten nu al onder het struif zitten. Ik schrijf over twee hete hangijzers, althans, dat veronderstel ik toch. Ik ben verbijsterd dat de Jostiband, nadere explicatie overbodig, er in slaagt om de Ziggodome in Amsterdam zo ongeveer vol te krijgen voor een concert. Iets wat gerenommeerde wereldbands vaak niet lukt. Natuurlijk het mag van mij allemaal, ik gun het de Jostiband, maar met muziek van enig niveau heeft het weinig te maken. Het roept bij mij alleen een hoog zieligheidsgevoel op.
Pyrrhusoverwinning
Peter Stiekema
oe blij waren Alexander Pechtold en Pia Dijkstra met de nipte overwinning in de Tweede kamer. Tot tranen toe geroerd. Met de kleinst mogelijke meerderheid (75-74) was de Tweede Kamer akkoord gegaan met de initiatiefwet van de voormalige tv-presentatrice, waardoor mensen nu standaard orgaandonor worden, tenzij daar schriftelijk bezwaar tegen wordt gemaakt.
De selectieve boosheid van Koenders
Peter Stiekema
inister Bert Koenders van BZ is boos. Nou is hij dat wel vaker, hij heeft al heel wat (kleine, niet echt interessante) landen voor de laatste keer gewaarschuwd. Echt belangrijke landen laat hij meestal ongemoeid, gaat er met de pet in de hand op bezoek. Turkije bij voorbeeld, of Saoedi-Arabië. Read the rest of this entry »
Ik trap er niet nog een keer in
Peter Stiekema
k zal het maar eerlijk bekennen, ik ben vandaag, 13 september, 65 geworden. Ik hoor dus nu bij de bejaarden, hoewel ik nog een maand of zeven op mijn eerste pensioenuitkering moet wachten, dankzij de onnavolgbare hersenkronkels van de vaderlandse politiek, onder het motto ‘eerst uitvoeren en dan pas nadenken’. Mijn vrouw had mij al een paar maanden geleden verrast met kaartjes voor een concert van de legendarische Britse rockband The Who. ‘De Wie?’ hoor ik iedere lezer onder de pakweg vijftig jaar nu vragen. Inderdaad, The Who, in één keer goed vertaald!
Een van het dak gevallen, dus dooie mus
Peter Stiekema
e gaan er volgend jaar allemaal op vooruit’, zo kraait één van de beroerdste kabinetten aller tijden victorie. In maart zijn er Kamerverkiezingen en dus moet de boodschap niet al te somber zijn. En helaas is de gemiddelde Nederlander kort van memorie en niet erg diep van inzicht, tenzij het over de decolletés van sommige dames gaat. Gemiddeld schijnen we in 2017 1 hele procent meer in onze portemonnee te mogen verwelkomen, de een wat minder, de ander iets meer. Read the rest of this entry »
Autosleutel maakt een reisje
et leek een onderwerp voor een leuk stukje, maar het kwam er niet van: ik was bang dat iemand de sleutel van onze veertien jaar oude Smart Fortwo zou hebben gevonden en dat die oneerlijke vinder nu op zoek was naar de bijpassende auto die hij gemakkelijk zou kunnen meenemen. Stel je eens voor dat ik ergens aan het rijden was en iemand van buiten af – draadloos – de startonderbreker zou gebruiken, wat dan? Dus maar geen stukje, het zou de vinder eens op een idee kunnen brengen.
Meer op SanteLOGie
Toots Thielemans in Gouvy
![]()
oen Pavarotti overleed was ik in Italië. Toen Toots Thielemans overleed was ik nog net niet in België, maar kort daarna, vanmorgen, dus wel. Toots Thielemans was alom geliefd, hoor ik vandaag van alle kanten. Hij was een graag geziene gast bij allerlei ensembles, de lijst met grootheden bij wie hij de mondharmonica te voorschijn trok is bijna niet meer op te sommen.
Meer op SanteLOGie
Zie ook beeldenstormer.nl
Lucht blazen in een gescheurde zak
J.C.M. van der Schoot
isitBrabant is de marketingorganisatie, die zich bezig houdt met ‘het duurzaam activeren’ van de Brabantse vrijetijdseconomie. De organisatie wordt gefaciliteerd door de provincie, zo heet het. Dat laatste betekent dat het provinciaal bestuur de geldbuidel trekt.
De mens wil geen dwarsligger (zijn)
en dwarsligger, dat probeer ik mijn hele leven al te zijn, hoewel lange tijd een dwarsligger gewoon een biels was die de taak had de treinrails min of meer op hun plaats te houden. De fotografische dwarsligger is al jaren het landschap.
Meer op SanteLOGie
Max de Bok, de Quartslamp en andere verhalen

p 83-jarige leeftijd is in Den Haag overleden, oud-journalist en oud-voorzitter van de NVJ, Max de Bok. Max, geboren Bredanaar, was een volstrekt onkreukbare journalist die zich als een vis in het water voelde in het Haagse milieu. In het jaar 1976 werkte ik een jaar als regionaal parlementair journalist van het Limburgs Dagblad in Den Haag, waar ik kon waarnemen dat Max het helemaal getroffen had met het kabinet-Den Uyl, en dat was wederzijds. Hetgeen niet betekende dat het gedaan was met diens onkreukbaarheid. Uit het prachtige stuk van Louis van de Geijn, vanmorgen in De Gelderlander, bleek wel dat Max’ bewondering voor Den Uyl had verhinderd dat hij in 1977 hoofdredacteur werd van De Gelderlander. (Foto NVJ)
Meer op SanteLOGie