Wie is online
5 bezoekers online
Schrijf ons

Je kunt ons altijd schrijven via de contactpagina. Daar vind je ook richtlijnen, voor het geval dat je mail-notificaties wenst bij nieuwe 'posts' aangaande Best. 

Rubrieken
Opinie of niet?

ls een post op deze site begint met wat in de typografie heet een initiaal, zoals de A hier, bevat zij een mening of interpretatie van de schrijver.

English?

Translation by Google in Chrome: please, click the right mouse button and select 'English'.

Archieven
maart 2024
Z M D W D V Z
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
31  

Berichten met de tag ‘Nijmegen’

Het gebeurde 77 jaar geleden en ik was er bij

Bombardement-Nijmegenet is nu tegen 9 uur in de ochtend van de 22ste februari 2021. Het is bewolkt en dat gaat, zo aan het satellietbeeld te zien, voorlopig niet over. Vind je het gek? Het is hartje winter, de Elfstedentocht staat voor de deur!

Nee, dan gisteren, toen het de hele dag vrijwel onbewolkt was, de temperatuur naar 19 graden steeg.

Gisteren was het, ik kom er maar rond vooruit dat het daar weer eens over moet gaan, zo’n weer als op 22 februari 77 jaar geleden, 1944 om precies te zijn. Het bombardement van Nijmegen.

Meer op SanteLOGieVoorpagina hhBest

Jongens waren we, maar aardige jongens

dansers

De drie dansers op een feestje in Oss op 12 oktober 1957.


e waren zestien. Of daaromtrent. We zaten alle drie op het Canisius College aan de Bergen Dalseweg 81 in Nijmegen (de voorgevel staat er nog), twee van ons zaten in dezelfde klas en woonden min of meer in dezelfde buurt (hoewel: daarover later meer). Wij tweeën waren in de derde klas blijven zitten. De derde niet. Die noemde iedereen ‘Kaas’, en hij waterpolode. Een van de drie heette Pieter, de derde was ik en de zwemmer heette Jan.

En Jan is nu dood, net 80 jaar geworden. Hij stierf zoals iedereen het graag wil vermijden: eerst jaren achteruitgang door Herr Alzheimer, daarna een buitengewoon ongelukkige val uit bed.

Jan dus.

Meer op SanteLOGieVoorpagina hhBest

Het Rectorsfeest en Maarten Luther

n de jaren vijftig vierde het Canisius College in Nijmegen op 31 oktober het Rectorsfeest. Ik herinner me krentenbollen, chocolademelk en ‘kraaienzeik’. Met dat woord werd een frisdrank aangeduid; kraai was het gebruikelijke woord voor de paters Jezuïeten.

Meer op SanteLOGieVoorpagina hhBest

Op ‘t Canisius slaagde iedereen

Geen idee hoe het komt, maar 2017 blijft een jaar van jubilea en gedenkdagen – althans voor mij. Ik heb er al enkele malen gewag van gemaakt: van alles is dit jaar vijftig, zestig of zelfs een enkele maal precies zeventig jaar geleden.

Deze week weer een paar.

Meer op SanteLOGie

Een andere wereld, een andere planeet

Het was 4 juni 1947, vandaag precies zeventig jaar geleden dat mijn serene kinderleven plotseling een onaangename wending nam. Niet dat ik er zelf erg van onder de indruk was, ik bleef mijn coole zelf en constateerde als eerste dat mijn linkerbovenbeen gebroken was.

Meer op SanteLOGie

De elleboogjes ruiken naar bier

honig
De hoge silo met het beeldmerk van Honig erop was en is beeldbepalend in Nijmegen West. Nijmegenaren ruiken nog steeds de geur van bouillon en Brinta als ze in de buurt zijn. Maar de productie werd in 2012 al gestopt.

En toen vond iedereen dat het beeldbepalende complex niet afgebroken mocht worden en werd een geweldige creatieve inspanning op de gebouwen losgelaten. Afgaande op publicaties in de pers en ook in andere media was daar inmiddels iets moois geschapen en dat valt wel even tegen als je, op een zonnige koude lentedag er voor het eerst van je leven een bezoek brengt.

Meer op SanteLOGieVoorpagina hhBest

De gebroeders Van Halen versus Jan R.

e Rozenstraat in Nijmegen – hij bestaat nog maar ik zag net dat er inmiddels typische jarenzeventighuizen staan. Een straat langs het spoor naar Den Bosch, terzijde van de Graafseweg. Ik herinner me vagelijk dat er geen plaveisel was en het gerucht ging dat de mensen die in de lage vervallen huisjes woonden zelfs geen riolering hadden.

Meer op SanteLOGieVoorpagina hhBest

Cees en Annie, een familiesage

ijn moeder was gek op huispersoneel. De kapster en de naaister aan huis heb ik al behandeld – nu zijn de poetsvrouwen aan de beurt. Volgens mij is ‘poetsvrouwen’ en Zuid-Limburgs woord, in Nijmegen heetten ze werkster of zelfs ‘de hit’. Er was ook een wasvrouw, mevrouw L., maar daarover wellicht een andere keer. Als ik er op terugkijk moet ik tot de conclusie komen dat mijn moeder in haar piepkleine woninkje aan de Nijmeegse Thijmstraat een staat voerde die meer bij haar paste dan ze zich kon veroorloven. Ik denk dat ze in Nijmegen vonden dat ze het ‘hoog in de kop’ had.

Meer op SanteLOGie

Voorpagina hhBest

Een litho die doet denken aan vervlogen dagen

litho
ezer dagen ben ik in het bezit gekomen van een exemplaar van een litho van de Nijmeegse kunstenaar Sven Hoekstra getiteld ‘Stilleven met landschap en voorbijgangers’ uit 1998. De voorbijgangers bestaan voor het overgrote deel uit bekende Nijmegenaren – niet allemaal daar geboren, maar wel daar lang verbleven of nog verblijvend. Hoekstra is daarbij ook de geschiedenis ingedoken zodat ook de Romeinse keizer Marcus Ulpius Trajanus er op te vinden is. Wie wel erg kort daar verbleven maar natuurlijk wel een belangrijke rol speelden waren veldmaarschalk B. Montgomery en de Amerikaanse generaal James Gavin. Heel verrassend is de aanwezigheid van Desiderius Erasmus – wij kennen hem vooral als Rotterdammer.

Meer op SanteLOGie

A.F.Th. schreef –in opdracht- historische roman over Nijmegen: alweer een pageturner

 

Boekbespreking door Sante Brun


afth_ochtendgavee Ochtendgave, het boek dat A.F.Th. van der Heijden schreef in opdracht van de gemeente Nijmegen, lijkt soms een beetje op het scenario van de onlangs uitgebrachte film over Michiel de Ruyter; iemand merkt op dat ze nu in de achttiende eeuw leven en niet in die achterlijke (mijn woord) zeventiende eeuw. Als maat wordt hier en daar de centimeter gebruikt, die in augustus 1705, de datum waarop het boek eindigt, nog niet bestond. Voortdurend is er sprake van Nederland en Nederlands – weliswaar heette een groot deel van het huidige grondgebied in die tijd Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden, maar Nederland heet toch echt pas zo sinds 1815.

Read the rest of this entry »

Mariken

mariken_van_nimwegen
Aan het begin van de Marikenstraat (zijde Molenpoort) in Nijmegen is op het plaveisel een alleraardigste transparante tekening van Mariken van Nimwegen (ook wel: Nieumeghen) te zien. Als neergekwakte marionet. Symbool voor haar afhankelijkheid – volgens de legende – van Moenen, de duivel? De voorbijganger wordt uitgenodigd, er een foto van te maken en dat heb ik dan maar gedaan. Het is niet het enige portret van Mariken in de stad. In de jaren vijftig maakte Vera van Hasselt een beeld dat ook in het centrum is te vinden. Sante Brun schreef erover bij haar dood in 2014.

De beeldhouwster van Mariken

mariken_van_nimwegen


I
n 1957 kocht ik mijn eerste fotocamera – voor 125 zuurverdiende guldens – bij de fotozaak Verweij op Plein 1944 in Nijmegen. Ik liep er rechtstreeks mee, via de Augustijnenstraat, naar de Grote Markt, stelde me op voor Café Marktzicht – toen beter bekend als ‘Piet de Häörd’ – en maakte, op mijn beurt, de foto van het bekendste stadsgezicht van Nijmegen: rechts het Waaggebouw, recht vooruit een aantal antieke panden waaronder de poort van de Latijnse School.

En op de voorgrond iets nieuws: het bronzen beeld van een jonge vrouw, een mandje in de linkerhand, de rechterhand enigszins verlegen aan het gezicht: Mariken van Nimwegen.

Meer op SanteLOGie

Warrige herinneringen na zeventig jaar

berry_brunVandaag is de zeventigste verjaardag van mijn broer Berry – die zeventien jaar en een paar maanden geleden overleed.

Ik stond in de keuken en dacht daaraan bij een niet bijpassende activiteit, het snijden en proeven van plakjes lichtgerookt en gezouten vet rugspek. Bij de geur en smaak ervan kreeg ik plotseling beeld: ik was met mijn moeder onderweg per trein van Nijmegen naar Boxmeer of Beugen in Brabant.

Meer op SanteLOGie

Een doorgewinterde journalist

Even voor de duidelijkheid: goeie, doorgewinterde journalisten die hun eigen woonplaats en omringende regio serieus nemen, er alles van willen weten en de krant elke dag wel helemaal vol willen schrijven over wat er voor een onstuitbare journalist op de vierkante millimeter elke dag weer bedacht en ontdekt en beschreven en uitgeplozen wordt, van dat soort journalisten hebben we er nooit genoeg.

Meer op SanteLOGie

De bosbessen van Groesbeek

bosbessenOp zo’n dag als vandaag – ergens in juli, met urenlang neerplenzende regen – denk ik wel eens terug aan precies zo’n dag, in juli van het jaar 1949 of 1950. Ik zat op de lagere school en had daar een paar vrienden. Met een van die vrienden – Joke Boon wellicht, of Wimpie Steer – had ik het plan opgevat om bosbessen te gaan plukken in de Groesbeekse bossen.

Meer op SanteLOGie

Nijmegen 1944

Lange tijd heb ik het, tussen mijn zesde en mijn zestiende jaar, volgehouden dat ik in de laatste week van februari 1944 samen met wat vriendjes uit de straat waar ik woonde, als ploeg werd ingezet om met schop en riek losse menselijke lichaamsdelen van de Nijmeegse straten te scheppen en op een open vrachtwagen te deponeren.

Meer op SanteLOGie

Een fout Nijmeegs bekske

nijmeegs_bekskeHa, een klassieke fout: de kampioen Amerikaans koffieleuten, Starbucks, laat mokken maken, in Thailand, voor de Nijmeegse vestiging van de firma. Door een misverstand – maar de oprechte Nimwegenäör denkt: uut spres – is op die mok de verkeerde brug afgebeeld.

Meer op SanteLOGie

De geschiedenis trekt voorbij

explosieVanmorgen om half acht een sms’je: explosie bij de Elektrabelcentrale. Het kwam uit Nijmegen en ik zag het meteen voor me: dat grote grijze gebouw aan de horizon, dat, indien er ooit een film over mijn leven wordt gemaakt, voortdurend op de achtergrond in beeld moet zijn, met op de voorgrond de rivier de Waal.

Meer op SanteLOGie

Stamgasten van een Nijmeegse kroeg

Sante Brun maakt ‘een portret van een portret’, met zijn beschrijving van de stamgasten van wijlen de Nijmeegse City Bar. Het gaat over een schilderij dus, waarop Sante tot zijn treurnis ontbreekt. Maar ook van een aantal andere figuren valt sowieso een verhaal te vertellen. De Gelderlander van weleer is royaal vertegenwoordigd. Blijkt. Niet allen hadden een even sterke lever. Blijkt ook.

SanteLOGie

Uit de prehistorie van Pinkpop

jan_smeets_162x397Gisteren was het weer eens zover: op ver uiteen gelegen momenten kom ik <- Pinkpopbaas Jan Smeets tegen. En altijd gaat ’t hetzelfde: hij kijkt me vorsend aan, vraagt: hoe heet je ook alweer?

Nadat ik naar waarheid antwoord heb gegeven wendt hij zich tot de overige leden van het gezelschap – hij is, lijkt het, altijd wel in een gezelschap – en vertelt:

‘Wij zijn toen samen in een Cessna van Beek naar Schiphol gevlogen en hebben in het Marriott Hotel op hun kamer een gesprek gehad met de leden van Van Halen.’

Verder op SanteLOGie