Jongens waren we, maar aardige jongens
4 oktober 2019 | 
Geplaatst door: 
De drie dansers op een feestje in Oss op 12 oktober 1957.
e waren zestien. Of daaromtrent. We zaten alle drie op het Canisius College aan de Bergen Dalseweg 81 in Nijmegen (de voorgevel staat er nog), twee van ons zaten in dezelfde klas en woonden min of meer in dezelfde buurt (hoewel: daarover later meer). Wij tweeën waren in de derde klas blijven zitten. De derde niet. Die noemde iedereen ‘Kaas’, en hij waterpolode. Een van de drie heette Pieter, de derde was ik en de zwemmer heette Jan.
En Jan is nu dood, net 80 jaar geworden. Hij stierf zoals iedereen het graag wil vermijden: eerst jaren achteruitgang door Herr Alzheimer, daarna een buitengewoon ongelukkige val uit bed.
Jan dus.
Meer op SanteLOGie – Voorpagina hhBest
Geplaatst in Gastcolumns
Waarom moet ik hierbij denken aan de toen hoogst populaire Eddy Christiani: ‘Ale ik tweemaal met mijn fietsbel bel, nou dan weet je het wel, dan weet je het wel’. En het vervolg: ‘Ze waren nog pas zestien en op de hbs’.
Goh, ik dacht eerder aan ouwe taaie jippie jippie jee
Nee, dat was tijdens de oorlog! Het was toen ook op dat gebied armoe troef. Hoewel, ‘j’Attendrai’… daar zwijmelde mijn tienerzus bij.
De ironie van Ouwe taaie is je wellicht ontgaan, maar in de jaren zestig had Cliff Richard nog een hit met het nummer waar je zus op zwijmelde.