ls een post op deze site begint met wat in de typografie heet een initiaal, zoals de A hier, bevat zij een mening of interpretatie van de schrijver.
Archief van de rubriek ‘Duitsland’
Twee boeken
april 19th, 2016 | 
Author: | Boekbespreking door Sante Brun
|
 |
andaag maar eens twéé boeken in plaats van een, gewoon, omdat ik ze allebei in één week gelezen heb. Ik garandeer je dat ze niets met elkaar te maken hebben.
Posted in 
Kerstinkopen
Kerstinkopen in de bedevaartsplaats Kevelaer (Dld). Meer Kerst op deze site
Duitse jongeren gidsen al 10 jaar in Kamp Vught
Tien jaar lang al komen Duitse studenten naar Nationaal Monument Kamp Vught om er een jaar stage te lopen in een herinneringscentrum dat alles te maken heeft met de holocaust. Dezer dagen was er een reünie ter gelegenheid van dit tweede lustrum, waarop negen van de tien stagiaires aanwezig waren: Vanessa, Simon, Lukas, Malte, Benedikt, Wiebke, Viola, Helene en Sophia. De stagiaires van Aktion Sühnezeichen Friedensdienste (ASF) zijn bevlogen en zeer betrokken jonge mensen die enkele maanden na hun komst in vrijwel perfect nederlands rondleidingen geven aan groepen scholieren. ASF werd na de Tweede Wereldoorlog in Duitsland opgericht als teken van verzoening. (Foto © Jan van de Ven)
De zuster van God
Het r.-k. geloof leeft nog in het zuiden van Duitsland, al maakt het ook daar een afbrokkelingsproces door, bevestigt een inwoonster van Bad Peterstal-Griesbach in het Zwarte Woud. Ook daar wordt de Pfarrer (pastoor), die onlangs zijn 50-jarig priesterjubileum vierde, met andere dorpen gedeeld. Op een heuvel boven Griesbach, naast een Antoniuskapel (de patroon van de parochie) zag ik een merkwaardig monumentje: de zuster van God.
Nauwelijks meer ’n koekoeksklok
Baden-Baden heeft niets van zijn grandeur verloren.
Ze worden er nog wel gemaakt, koekoeksklokken, maar je ziet of hoort ze nauwelijks meer in het Zwarte Woud. Verder is alles er zoals het geweest is. Hoe groen is mijn dal en hoe aardig zijn de mensen. Ze verwelkomen je met een schaaltje fruit in de gehuurde woonkamer. En op zaterdagavond staat er zomaar appeltaart aan de voordeur van het appartement, als je terugkeert van je Ausflug.
Ik heb geklommen, op m’n ouwe dag, dankbaar gebruik makend van de gele bankjes langs de Panoramaweg. En met m’n voeten in de Gesundheidsanlage van de Kneippverein gebungeld.
Duitsers
Het zal 1943 zijn geweest. Midden in de oorlog. Een Duitse colonne marcheerde over het marktplein in het dorp waar ik woonde. Ze zongen, zoals Duitsers kunnen zingen: Und wir fahren, und wir fahren, und wir faaaaahren gegen Engeland, Enge…land. Een Feldwebel liep ernaast. Ik kon het niet laten, ik stak, schielijk dat wel, m’n tong uit. De Feldwebel schoot op me af. Wegwezen. Veel meer kon je als negenjarig jongetje niet doen, tegen de gehate vijand.
(Gesproken column Omroep Best, 17.09.14, 18:10 uur)
Meer op Manieren
Mayen heeft meer
Op het eerste gezicht lijkt Mayen een nogal saai verzorgingscentrum in de Eiffel, maar in cultuur-historische zin heeft het toch meer. Zoals de Clemenskirche met haar merkwaardige ‘gedraaide’ torenspits en in haar strak-sobere interieur schitterende barokke heiligenbeelden.
Sint Jozef, doorgaans vanwege zijn vermeende maagdelijkheid en kuisheid afgebeeld met een lelietak, hier als ‘voedstervader’, met het Jezuskind op de arm.
En de aartsengel <- Michaël, volgens Wikipedia patroon van de wapendragers, en vanwege zijn weegschaal ook die van de bakkers, de weegmeesters en de apothekers en verder van de ambulanciers, de artiesten, de bankiers, de stervenden, de kruideniers, de paramedici, de zieken, de armen, de zwaardsmeden, de ruiters, de soldaten, de politiemannen, de hoedenmakers, de blik- en tingieters, de wagenmakers, de radiomechanici, de snijders, de glazenmakers, de steenhouwers en de schilders.
Görings sigaren
|
Interesse in de sigaren van Hermann Göring? Göring wie? Die vraag kan rijzen bij de jongeren. Wel, dat was een topnazi die wellicht meer tot de verbeelding sprak dan Hitler himself. Vanwege zijn allengs pafferig geworden uiterlijk, immer gekleed in operette-achtige uniformen, met de maarschalkstaf in de hand. Liet zich na zijn arrestatie in 1945 nog ‘opgewekt’ (filmisch) interviewen. Werd in Neurenberg ter dood veroordeeld, maar wachtte de strop niet af. Sloeg in de cel de hand aan zichzelf. |
 |
Meer op Manieren
Extra kassa
De Galeries de Lafayette, het Berlijnse filiaal van het beroemde Parijse warenhuis, heeft een extra kassa in de vorm van een enorme trechter onder een verkleinde kopie van de Eiffeltoren. Net als de Trevifontein in Rome nodigt die uit tot het erin werpen van muntjes. Waarschijnlijk brengt dit alleen de filiaalmanager geluk.
Wees gerust, Frau Merkel
Komend vanuit de Friedrichstrasse, keek ik verrast op, naar wat er gebeurde aan Unter den Linden. Nee, niet naar de bouwkranen van de nieuwe Ubahn-lijn. Daar waren we op voorbereid. De boel ligt daar immers al járen open. Maar dat klassieke gebouw met koepel aan de overkant? Een reconstructie of restauratie? Berlijn is zich nog steeds aan het herstellen van de verwoestingen in 1945. Blijkbaar.
Gott in Deutschland
In een stukje met foto over God in Frankrijk, beloofde ik onlangs in mijn archief te zoeken naar een analoge prent uit de jaren vijftig van de vorige eeuw: Gott in Deutschland.
Hier is-ie dan. Ik hem ‘m onder het ‘Franse stukje’ gezet.
Zie hier
God in Frankrijk
Frankrijk was met zijn ontkerkelijking (van het overwegend rooms-katholieke geloof) ons land wel twintig jaar voor. Deze barokke kerk in Forcalquier, in de Haute Provence, die overigens op hooguit 30 meter van de kathedraal is verwijderd, fungeert sinds ‘s mensenheugenis als bioscoop. Het missionaire karakter van de filmtitel moet dan ook worden betwijfeld.
Jan Slagter heeft altijd gelijk
Daar heeft Jan Slagter van Omroep Max hem toch maar mooi meteen te pakken: Derrick is werkelijk hart-stik-ke fout geweest in d’n oorlog. Welke oorlog? Ja, welke oorlog anders dan opa’s oorlog, ook wel bekend als deTweede Wereldoorlog, de aanhangers van Omroep Max begrijpen dat direct.
Meer op SanteLOGie
Waar Reuter zijn persagentschap begon
Toch gek, om er eens oog in oog mee te staan: een exemplaar van het Franse dagblad l‘Aurore met een voorpagina die wordt ingenomen door zo ongeveer de beroemdste krantenkop uit de wereldgeschiedenis: ‘J’Accuse’, een vlammende lezersbrief – zouden wij dat tegenwoordig noemen – gepubliceerd op 13 januari 1898 waarin de schrijver Emile Zola het opnam voor de kapitein Dreyfus die naar zijn oordeel ten onrechte veroordeeld was. Zola kreeg een geldboete voor de publicatie van de brief, gericht aan president Faure. De kop ‘J’Accuse’, was door de redactie van de krant boven het artikel gezet.
Meer op SanteLOGie
Uit eten
In de regio mijner inwoning, vroeger huiselijk de Oostelijke Mijnstreek geheten, kom ik nog wel eens restaurateurs tegen bij wie je maar een kraantje hoeft aan te tikken en daar komt alle ach en wee uit de horecascene naar buiten. De mensen hebben geen smaak, ze willen vooral veel eten, het hoeft niet lekker te zijn maar wel goedkoop.
Meer op SanteLOGie
Wat is het mooist?
Hein van Dooren, rechtbankverslaggever van het Eindhovens Dagblad die ook wekelijks een licht ironische column schrijft, geeft vandaag aan een verzoek, ook eens over voetbal te schrijven, een verrassende wending:
‘Voor deze keer dan: het Duitse volkslied is vele keren mooier dan het onze.
Joseph Haydn <- schreef de melodie voor het Oostenrijkse, later het Duitse volkslied.
Knappe wetenschapper die mij van dit standpunt afbrengt.’
Ik ben geen wetenschapper, laat staan een knappe, toch reageer ik.
Verder op Manieren
Woodstock als festivalconcept
In twee uur zijn we anderhalve kilometer opgeschoten en staan alweer een kwartier stil. Ik zal maar niet vermelden wat ik inmiddels allemaal met god bespreek. In de file is het groot feest. De trays met blikken bier, sommige daarvan in het schwarz rot gold, worden te voorschijn getrokken, de reizigers in de grote camper voor ons hangen over de vangrails en zijn, zo te zien, al grotendeels kachel.
Verder op SanteLOGie