Archief van de rubriek ‘Columns’
Onnozel
Boris van der Ham, oud-politicus (D66) en voorzitter van het Humanistisch Verbond, heeft naar verluidt in een artikel in de NRC gepleit voor ‘omvorming’ van het kerstfeest tot een midwinterfeest, zoals de oude germanen dat vierden. Wat ´n flauwekul. Vandaag is het Onnozele Kinderen, waarbij onnozel staat voor onschuldig. De cultuurfilosofie van Boris van der Ham, die is pas onnozel.
Meer op Manieren
Horkerij
In het bospaviljoen, waar wij regelmatig lunchen met een onovertroffen broodje carpaccio en een elzasser, zat een dame, die haar teckel – ze zijn daar heel gemakkelijk voor honden – met de voorpoten op tafel zette. Kan dat? Nee dat kan niet, Dat valt onder het hoofdstuk horkerij.
Meer op Manieren
De eerste zin was al fout
De eerste zin van het Groot Dictee door Kees van Kooten bevatte al ‘n koei van een fout, maar niemand, werkelijk niemand, ook niet bij het nakeuvelen in de media (voor zover ik kan nagaan) is daarover gevallen.
Meer op Manieren
Transparant bestuur
Laatst hoorde ik iemand zeggen: een columnist die geen weerstand oproept, is geen goede columnist. Ik probeer dus maar weer eens even. De fraude met grond in de gemeente Nuenen, ten bedrage van een kleine vijf miljoen euro of meer toont weer eens aan dat het schromelijk ontbreekt aan transparantie in het bestuur. Vergis ik me als ik denk dat de gemeenteraad in kwestie van toeten noch blazen weet?
‘n Tijdje geleden vroeg ik de portefeuillehouder in Best om informatie over de achtergronden van de grondpolitiek aldaar. No way, zeggen ze tegenwoordig.
Meer op Manieren
(Gesproken column Omroep Best, 18.12.2013.)
Bij nacht en ontij
Jos Kessels begint vandaag zijn column in het ED als volgt: ‘Als een halve hobbit fietste ik zonder licht en toekomst door de avondmist, op weg naar midden-aarde, althans dat leken de donkere, kale bomen te willen vertellen.’
Een goede columnist moet weerstand oproepen. Daarop kom ik woensdagavond in mijn maandelijkse column voor de plaatselijke omroep op terug. Maar Kessels – dat wisten we al – voldoet dus aan die norm.
Meer op Manieren
Vooruitgang
Rotterdam wil vooruit. In een tv-journaal zag ik een meneer van VNO-NCW bozig een wegwerpgebaar maken, toen het erover ging Rotterdam The Hague Airport onderhand ook eens op te stuwen in de vaart der volken. Dat gebaar gold dan ook de suggestie dat de ondernemers voor hun vliegreizen toch de beschikking hebben over Schiphol. ‘Veel te ver weg,’ zei hij. Blijkbaar ligt er nog steeds niet genoeg asfalt tussen Rotterdam en Amsterdam.
Meer op Manieren
Burgemeester vergat zijn glazen huis
Onno Hoes, oud-gedeputeerde in Noord-Brabant en burgemeester van Maastricht, is in de lobby van een hotel gesignaleerd, zoenend met een jongeman. Hoes, die getrouwd is met de tv-maker Albert Verlinde, zegt dat-ie ‘n borreltje teveel op had. Dom dom dom.
Meer op Manieren
Weer een verandering om te wantrouwen
We leven in een tijd van veranderingen. Eigenlijk niks nieuws, als je terugkijkt, behalve dan dat de veranderingen elkaar veel sneller opvolgen dan vroeger. Intussen geeft hetgeen in het recente verleden is veranderd reden tot gepast wantrouwen over wat ons nu weer te wachten staat. Zoals het voornemen van de NS, de bekende gele posters op de stations met informatie over vanaf welk spoor op welk (gepland) tijdstip vertrekkende treinen (zo goed als) af te schaffen.
Meer op Manieren
Persfiguren
Er is langzamerhand behoefte aan een lijstje met woordverklaringen onder sommige krantenverslagen.
Wat is bij voorbeeld het verschil tussen een Officier van Justitie en een persofficier? En hoe moeten we een persadvocaat-generaal plaatsen? Wat valt er te persen?
Meer op Manieren
Sportverslaggeving en echt nieuws
Jammer dat Jan Blokker er niet meer is. Ik mis ‘m nog dagelijks. Reken maar dat-ie zich zou hebben bezig gehouden met de inertie van de gemiddelde sportverslaggever, zoals die weer aan de dag trad bij de val van die supporter in de ‘gracht’ van het stadion tijdens Ajax-Barcelona.
Meer op Manieren
Het begin en het ‘einde’ van het kloosterleven
Het begin en het ‘einde’ van het kloosterleven. Ik heb einde tussen aanhalingstekens gezet, want je weet maar nooit. Misschien komt er vroeg of laat wel weer een heropleving. Je zou er naar gaan verlangen als je een bezoek brengt aan de Benedictijner abdij Montecassino, een reusachtig complex hoog in de bergen tussen Rome en Napels, bewoond door nog slechts elf monniken. Bezig museum te worden vrees ik.
Meer op Manieren
Stillekes laten liggen, die herdertjes
De Nationale Raad voor Liturgie. Nooit van gehoord, terwijl ik qua verbondenheid met het katholieke geloof (wat iets anders is dan praktisering) toch al ‘n aantal jaren meega. Dat laatste houdt per definitie in, dat ik behept ben met een natuurlijke weerzin tegen bemoeizucht met wat ons van kindsbeen af is ingegeven: het zingen van traditionele kerstliederen, die vaak ook nog met een zekere romantiek zijn omgeven.
Meer op Manieren
‘Ouw spullen’ worden nieuw
Tegen het einde van een groepsreis naar onder meer Rome, Napels en omgeving werd mij gevraagd, wat me het meest had aangesproken. Pompeï dus. Dat was voornamelijk te danken aan de gids, de Nederlandse Mariet, die al 35 jaar in Italië woont en die de kunst verstaat ‘ouw spullen’ nieuw te maken. Ik schat haar toch wel op zeventig, maar wellicht kan zij het best worden omschreven als (nog steeds) elegant en geestig.
Meer op Manieren
Naar de periferie
De situatie bij de Wegener dagbladen ‘n beetje overziende, denk ik dat de redactie van het Eindhovens Dagblad in d’r handen mag knijpen met de verhuizing – volgend jaar – naar het voormalige Glasgebouw van Philips op Strijp S. Het had erger gekund.
Meer op Manieren
Van een andere wereld
Van een andere wereld, ofwel niet bij de tijd. Dat zou je van de Belgische Minister van Staat, Herman de Croo (76) kunnen zeggen. Als, voor zover bekend, de enige in het land steunt De Croo de bedelarij van ex-, maar qua titel nog steeds koning Albert II om een hogere uitkering van de staat, al is het maar om zijn woonst Belvedère te kunnen verwarmen en met zijn koninklijk jacht te kunnen varen.
Meer op Manieren
Witte-boorden-criminelen?
In het Eindhovens Dagblad staat vandaag een (te) groot verhaal van een Rabocliënt, dat ik geneigd ben, een schandvlek op de opiniepagina te noemen. Dat stuk bevat, om te beginnen, zo weinig nieuwe informatie dat het hooguit samengevat in de brievenrubriek geplaatst had kunnen worden. Maar, wat erger is, de schrijver denkt het zich te kunnen permitteren, de top van de Rabobank zonder meer weg te zetten als witteboordencriminelen, al probeert hij dat te legitimeren met tussen haakjes de toevoeging ‘sorry bestuurders’.
Meer op Manieren
Volwassen groen en gebakken straatstenen
De typering is niet van mij, maar van oud-wethouder Jan van Beerendonk: ‘We staan weer met beide benen op de grond.’ Het slaat op de plannen met het centrum van Best. Niet langer is sprake van een Centrumplan, het gaat nu over ‘herinrichting van het centrum’ en dat is heel wat anders.
Meer op Manieren
Eindhovense VVD laat annexatiespook los
De VVD in Eindhoven denkt het Ei van Columbus te hebben gevonden: de stad moet groter, wil ze meetellen in het land. Alsof het iets uit zou maken, als Brainport de vierde stad des lands zou worden. Deze week nog werd in een bericht van het NOS Journaal de scheidslijn weer nadrukkelijk bij de grote rivieren gelegd. Bij het beleid maken draait het om Amsterdam, Rotterdam, Utrecht en Den Haag. Aan Eindhoven wordt niet eens gedacht, ongeacht zijn omvang. Dat dit verandert, maken wij niet meer mee, zeker niet nu in het CDA een tendens waarneembaar is van concentratie richting Randstad. Daar is in het zuiden genoeg woede over, dat wel.
Meer op Manieren
Digitalisering, vooruit met de geit
Rond elf uur zondagavond werd het beeld op het hd-tvscherm van de publieke omroepen (1, 2 en 3) horizontaal in tweeën gedeeld, alsof een filmstrook halverwege de lens bleef steken. Op hetzelfde moment vielen ook de Hilversumse radiozenders uit. Oorzaak: het bedrijf dat verantwoordelijk is voor de stroomvoorziening in het Mediapark testte de noodstroomvoorziening en daarbij ´ging iets mis,’ zo vernamen we vanmorgen via de radio-nieuwszenders.
Meer op Manieren
De Kempen in en buiten Noord-Brabant
‘Campina is latijn en verwijst naar Kempen’, weet het ED vandaag. Sterker nog: Campina is de oorspronkelijke naam van de streek die De Kempen heet. De Romeinse heerscharen hebben ons meer nagelaten dan je zou denken. Campina betekent ‘te velde’.
Meer op Manieren