Archief van de rubriek ‘Gastcolumns’
Klantenservice ziet sterretjes
atuurlijk zijn we allemaal het ultrakapitalisme zat. Maar het kan geen kwaad geregeld te wijzen op krasse voorbeelden van hoe dat in de praktijk nog altijd gaat en wat dat met mensen doet.
Meer op SanteLOGie – Voorpagina hhBest
Boeren ringeloren Nederland en het land doet niets
et wordt min of meer langs de neus weg gemeld: Kamerleden voelen zich bedreigd en gaan dus niet naar de protestbijeenkomst van de boeren in Stroe. Hoezo langs de neus weg? De veiligheidsdienst die hen het advies gaf heeft dus redenen gehad te veronderstellen dat de Kamerleden er niet levend dan wel anderszins gekwetst vandaan zouden komen. Is het zo erg? Niemand die er een antwoord op zoekt.
Meer op SanteLOGie – Voorpagina hhBest
Een gemeen kijkend mannetje
wee vragen: wie heeft Mark van den Oever, eerzaam varkensfokker in Schijndel ertoe gebracht zo gemeen te kijken toen hij gefotografeerd werd voor het interview met de Volkskrant, en vraag twee: ben ik de enige die aan zoiets denkt?
Mark van den Oever lijkt mij eerder een scharrelaar (hij doet ook in kerstbomen en op internet vind je hem vooral als ‘hovenier’) en een beetje ontypisch in vergelijking met de gemiddelde boer die eraan gaat als de plannen van het kabinet worden doorgevoerd – dat zijn immers de boeren die op industriële wijze, volgens de nieuwste vindingen van de landbouwuniversiteit in Wageningen rund- en varkensvlees produceren en voor grof geld naar het buitenland exporteren.
Meer op SanteLOGie – Voorpagina hhBest
Een vader
e laatste keer dat ik mijn vader aan de telefoon had, dacht hij dat hij mijn broer sprak; ik hoorde dat toen hij de telefoon aan mijn moeder gaf. Het was 5 juni 1982, het land werd al dagen geteisterd door een hittegolf en mijn vader lag in de woonkamer van het huis in Nijmegen op een bedbank – hij was enkele dagen eerder na het verjaardagsfeest van een kennis van de trap in diens flat gevallen. Hoe hij thuis gekomen is weet ik niet. Wel weet ik uit wat ik van mijn zus in Mook hoorde dat het niet best met hem ging en dat hij hevige pijnen leed.
Meer op SanteLOGie – Voorpagina hhBest
De arme camperaar
ch gut, nou hadden ze bij tienduizenden een camper gekocht, soms voor wel meer dan een ton, en nu komt de droom niet uit: van vrij rondzwerven en doen en laten waar je zin hebt, bewonderend en afgunstig nagekeken door het gewone volk dat géén camper heeft, blijkt dat je gewoon een plaats op een camping moet reserveren, en blijkt dat je daar in het hoogseizoen zelfs behoorlijk vroeg voor moet zijn.
Meer op SanteLOGie — Voorpagina hhBest
Giroblauw past bij Bouwman
Peter Stiekema
et Giroblauw uit de Ronde van Italië, ook wel Giro genaamd, past bij Koen Bouwman (28). Hij was absoluut de beste Nederlandse renner met twee etappeoverwinningen en de (blauwe) bergtrui. Hij is de vierde Nederlander die het eindklassement en de klimmerstrofee in een grote ronde mee naar huis mag nemen. Eerder deden dat Joop Zoetemelk (Ronde van Spanje) Steven Rooks en Gert-Jan Theunisse (Beiden in de Ronde van Frankrijk) en nu dus Koen Bouwman uit Ulft (Achterhoek). Bijnaam: de ijsvogel van Ulft. In mijn optiek was hij ook de meest aanvalslustige coureur van de Giro. Twee van zijn vluchtpogingen werden beloond met fraaie etappezeges.
Willibrord Fréquin
at zou zijn vader wel een heel interessant toeval hebben gevonden – dat Willibrord Fréquin, zijn oudste zoon, op Hemelvaartsdag naar de hemel zou varen. Of Willibrord ook zo poepkatholiek was als zijn vader – kardinaal Alfrink zat geregeld aan de dis in huize Fréquin op de Kwakkenberg in Nijmegen – dat weet ik niet, zou best kunnen en misschien heeft Willibrord die datum er voor een laatste grap bij gedacht. Ik weet het niet en ik vind het van weinig belang.
Meer op SanteLOGie – Voorpagina hhBest
Daar dauwtrappen wij niet in
estijds was de wereld, wat zeg ik, het universum, nog overzichtelijk. Je had de aarde, een eindje daarboven de hemel en (hopelijk) een heel eind eronder de hel.
Destijds ging je, net als nu, uiteindelijk dood. Toen gebeurde dat op een heel bijzondere manier: alleen het lichaam ging dood, de ziel niet, die scheidde zich af van het lichaam – dat werd althans aangenomen, zien kon je het natuurlijk niet – en die ging dan alsnog dood wanneer hij of zij naar de hel ging, ik bedoel, als je hoort wat zich daar afspeelde, dat overleefde echt niemand.
Meer op SanteLOGie — Voorpagina hhBest
‘n Oude Schicht en een vergeefse reis naar Sittard
et is maar een auto. Maar we hebben er bijna twintig jaar mee opgetrokken, ongeveer 130.000 km mee gereden, nauwelijks kosten of pech mee gehad. Hij ziet eruit als een varken dat net een modderbad heeft genomen, let wel: van binnen en van buiten. De airco werkt allang niet meer, de automatische versnellingsbak heeft daarentegen nog nooit iets van zich laten horen. Aan de rechterzijde bladdert de lak er enthousiast vanaf, aan de voorkant ontbreekt een kunststof spoiler, onder de auto ontbreken een paar plastic platen die ooit de onderzijde beschermden tegen van buiten komend onheil.
Meer op SanteLOGie – Voorpagina hhBest
Het Kremlin in Limburg
anneer zal het geweest zijn? Ergens midden jaren tachtig, schat ik. Ik was op de redactie van het Limburgs Dagblad in Heerlen onder meer belast met de begeleiding van de stagiairs van de opleidingen in de journalistiek, voornamelijk mensen die werden gestuurd door de Academie voor Journalistiek in Tilburg, maar ook wel studenten van de School voor Journalistiek in Utrecht.
Meer op SanteLOGie – Voorpagina hhBest
Dat onderkomen in Toscane viel niet mee
a een paar dagen drong het tot ons door: waren wij nou die globetrotters die zich onderweg niet (of juist wel) laten verrassen?
Eerlijk is eerlijk: we waren zwaar teleurgesteld door het appartementje dat we hadden gehuurd in Toscane.
Meer op SanteLOGie – Voorpagina hhBest
De cultuur van het eten
e mens moet eten en hij niet alleen. De zwaluwen boven onze voordeur kwamen ditmaal tegelijk aan, het mannetje voerde het vrouwtje een hapje (of omgekeerd) en daarna gingen ze een tijd naar elkaar zitten kijken. Ik riep: je eieren worden koud! Maar toen vlogen ze weg.
Meer op SanteLOGie – Voorpagina hhBest
De Toscaanse kunstvliegers
s je uit de verkeersnachtmerrie die Florence heet – ik heb het gewenste adres gevonden, maar vraag niet tegen welke schade aan mijn tere kinderziel – weer in je appartementje in het boerenhuis op de afgelegen heuvel zonder naam bent aangenomen, kun je genieten van een van de heerlijkste schouwspelen die de natuur, die ons altijd weer boeit, te bieden heeft, te weten het vrolijke spel van Hirundo rustica, aanzienlijk beter bekend als boerenzwaluw. Een vogelsoort behorende tot de zangvogels, waar ook de kraaien toe behoren, vraag me niet om dat uit te leggen.
Meer op SanteLOGie – Voorpagina hhBest
Een heel vol leeg land
at je na een paar dagen opeens opvalt: dat het deel van Toscane waar we zitten, de Chiantistreek, zo’n ongelooflijk léég land is. Het is intussen ontzettend vol, met wijngaarden, bomen, struiken, cipressen, wijngaarden en natuurlijk wijngaarden. En wilde weiden vol bloemen, maar zonder vee. En kronkelende wegen en weggetjes, sommige onlangs geasfalteerd, andere vol gaten, nog andere te smal voor twee auto’s, waardoor je geregeld onderweg moet onderhandelen over wie eerst mag. En ongeasfalteerde wegen, grintwegen, de beroemde strade bianche, waar je je auto niet aan moet wagen als je er niets dringends te zoeken hebt.
Meer op SanteLOGie – Voorpagina hhBest
Het land van regen, zon en sprookjes
et regent in Toscane, schreef ik in 1999, toen ik nog een dagelijkse column had op pagina 3 van de krant die inmiddels, zoals alles in mijn leven, vrijwel spoorloos is verdwenen.
Maar het regende nu dus niet. Nee, het goot, gisteren, en ik zat er middenin.
Meer op SanteLOGie – Voorpagina hhBest
Toscaanse vertelling
ogen wij cola drinken? Omdat het vakantie is?’
Een Hollands gezin komt binnen in restaurant DiVino (woordspeling) in een Toscaans gehucht dat heet Badia di Passignano dat vooral scoort door zijn dorpsgezicht dat je kunt omschrijven als ‘klassiek Toscaans’: veel puntbomen en wijngaarden.
Meer op SanteLOGie – Voorpagina hhBest
Aapjes kijken als verdienmodel
isteren kon je als zo vaak, weer eens getuige zijn van wat het betekent om Nederlander te zijn.
Meer op SanteLOGie – Voorpagina hhBest