ls een post op deze site begint met wat in de typografie heet een initiaal, zoals de A hier, bevat zij een mening of interpretatie van de schrijver.
Archief van de rubriek ‘Boeken’
Wat de butler weigerde te zien
december 17th, 2017 | 
Author: Boekbespreking door Sante Brun
irect na de verlening van de Nobelprijs voor Literatuur aan Kazuo Ishiguro probeerde ik een exemplaar op 
de kop te tikken van zijn bekendste werk, The Remains of the Day. (Wat uiteindelijk overblijft). Het was toen, althans nieuw, niet te koop.
Inmiddels is haastig een nieuwe oplage verschenen die door haar datering de vraag oproept, hoe het komt dat de uitgever van het boek in 1999 geweten kan hebben dat Ishiguro ooit de Nobelprijs zou krijgen, want het boek dat ik van Book Depository ontving heeft weliswaar dat jaartal 1999 van uitgave, maar niettemin staat er op de omslag dat Ishiguro Nobelprijswinnaar is.
Posted in 
Zes meisjes uit een bijna verdwenen upperclass
|
Boekbespreking door Sante Brun
|
 |
Bespiegelingen omtrent Kootevrachten
|
Boekbespreking door Sante Brun
|
 |
De Britten tegen de Saksen
 |
Boekbespreking door Sante Brun
|
Journalistieke aanpak
Recensie NRC-Handelsblad over Piratenzoon. Niet iedere dag word ik tot de nieuwe Thea Beckman uitgeroepen 🙂 . https://t.co/vZNRrsg7sU
— Rob Ruggenberg (@ruggenberg) 24 november 2017
‘Ruggenberg onderscheidt zich door zijn journalistieke aanpak. De goed gedocumenteerde verhalen zijn vaak deels waargebeurd. Bovendien levert zijn speurzin soms verrassende historische perspectieven op.’
Voorpagina hhBest
HBS: van voor de verlaging van ‘t algemene peil
Boekbespreking door Sante Brun
ij van de HBS, Terug naar de beste school van 
Nederland’ van Roelof Bouwman en Henk Steenhuis heeft geen al te mieterse recensies gekregen, constateer ik, maar dat zou een voor de hand liggende oorzaak kunnen hebben: ze kunnen geen van beiden bogen op een diploma van de Hogere Burger School, dus wat wil je.
Een diepgravend wetenschappelijk verantwoord boek zal er nog over geschreven moeten worden, maar ik heb het in een paar dagen tijd, tussen de bedrijvigheden door die nu eenmaal strijden om de krappe tijd die een gepensioneerde ter beschikking staat, geregeld lekker zitten te gniffelen.
De ene streekroman is de andere niet
ver De heilige Rita, het nieuwe boek van Tommy Wieringa, las ik ergens de laatdunkend bedoelde opmerking: ‘streekroman.’ Ja, dat is een genre dat stand hield tot halverwege de vorige eeuw, met titels als Gelijk met de lentewind of Help, de dokter verzuipt. Als het hiermee amper vergelijkbare boek van Wieringa een streekroman is, dan past volgen mij alleen maar de opmerking, de ene streekroman is de andere niet.
En als Amsterdam het decor is, geldt blijkbaar de kwalificatie niet – wel als het verhaal zich afspeelt in Twente. Een geweldig verhaal, De heilige Rita. Wieringa is niet alleen ‘n denker – die de lezer vraagt om mee te doen – maar minstens zozeer een verteller. Bovendien een taalvirtuoos die niet terugschrikt voor woorden en termen die helaas in onbruik zijn geraakt.
Ben ik te dom voor dit boek?
Boekbespreking door Sante Brun
ijn vorige boek, dat de Deutsche Buchpreis ontving, werd, onder veel meer, een ‘Monstruöser Monumentalroman’ genoemd, waarin de Duitse literatuur afscheid nam van realistische verhalen. Het ging toen om Die Erfindung der Roten Armee Fraktion durch einen manisch-depressiven Teenager im Sommer 1969 van Frank Witzel.
Dat deed mij dan reikhalzend uitkijken naar het toen ook al aangekondigde volgende boek, maar helaas heeft Frank Witzel genoemde kwalificaties van Die Erfindung etc wat al te letterlijk genomen en gedacht: daar kan dus best nog wel een schepje bovenop – en daarvan was Direkt danach und kurz davor afgelopen augustus het resultaat.
Hoe de VS de Eerste Wereldoorlog binnenrolde
Boekbespreking door Sante Brun
egin april 1917 besloot de Amerikaanse president Woodrow Wilson dat de Verenigde Staten – sinds de hervatting, in maart, door het Duitse keizerrijk van de totale duikbootoorlog de facto al in oorlog met de Europese Centrale Mogendheden – Duitsland formeel de oorlog te verklaren, de dienstplicht in te voeren en geld uit te trekken voor het zenden van een legermacht die Frankrijk en Engeland aan de overwinning in de Eerste Wereldoorlog zou helpen.
Hij deed dat op grond van een aantal veronderstellingen die voor een deel volkomen de plank missloegen. Zo had in de VS de mening postgevat dat de ‘revolutie’ van begin maart in Petrograd van Rusland een democratische staat had gemaakt of zou maken. Dat die democratische staat de strijd aan het Oostelijk front met hernieuwde kracht zou voortzetten en dat door inmenging van de VS niet alleen Duitsland en Oostenrijk verslagen zouden worden en maar vooral dat daardoor de strijd zich niet, via het Caraïbisch gebied, naar het grondgebied van de Verenigde Staten zou uitbreiden.
Een leven, achterstevoren verteld
Boekbespreking door Sante Brun
en Amerikaanse moderne zegswijze luidt: ‘Life sucks, and then you die’. Het had ook de titel kunnen zijn van het boek van Francesco Pecoraro, dat in het Italiaans heet La vita in tempo di pace, in het Nederlands vertaald heet het dan ook Het leven in tijden van vrede – hetgeen weer net niet goed is vertaald: het gaat namelijk om het leven van Ivo Brandani, die in 1946 is geboren en dus altijd in vredestijd heeft geleefd – het eigenlijke raam van de roman is de luchthaven van Sharm el Sheik in Egypte op 29 mei 2015, waar Ivo, met toenemende hoofdpijn, wacht op zijn alsmaar verder vertraagde vlucht naar Rome. De titel Een leven in vredestijd zou beter het boek hebben beschreven.
Nieuwe biografie bij 500 jaar Luther
Boekbespreking door Sante Brun
p 31 oktober is het precies 500 jaar geleden dat Maarten Luther zijn 95 stellingen aan de deur van de kerk in Wittenberg spijkerde. Ware het niet dat het, door telfouten van de drukker, er vermoedelijk maar 73 stellingen waren, dat de datum nog berekend is volgens de Juliaanse kalender en dus de 500ste verjaardag van het heuglijke feit pas op 10 november van de huidige kalender valt, Luther toen nog niet Luther heette maar Luder, dat de grote hervormer het vermoedelijk pas deed met die kerkdeur op 1 november toen (nu dus 11 november) en dat er grote twijfels zijn over de vraag of hij inderdaad spijkers gebruikte of de stellingen met was aanplakte en of hij inderdaad alle stellingen daar ophing of alleen een korte samenvatting.
Vloeken in jeugdboeken
De kranten berichten vandaag over het taalgebruik in jeugdboeken, aan de hand van een recente beoordeling door de Bond tegen het Vloeken. Naar aanleiding hiervan vroegen wij naar de mening van de schrijver van historische jeugdromans Rob Ruggenberg uit Best. Hij zegt: ‘Ik kan prima tot uitdrukking brengen wat ik wil zeggen zonder te vloeken of smerige woorden te gebruiken.’
De grens tussen fictie en werkelijkheid
Boekbespreking door Sante Brun
n het impressum van het boek staat het al: ‘Dit boek is fictie. Hoewel de schrijver gebeurtenissen en plaatsen uit zijn eigen leven heeft gebruikt voor inspiratie, zijn namen, romanfiguren en gebeurtenissen het product van de verbeelding van de schrijver. Elke gelijkenis met bestaande personen, levend of dood, is volkomen toevallig.’
Dat moet je dan natuurlijk voor waarheid aannemen, hoewel het je in dit geval wel heel erg moeilijk wordt gemaakt het naar de letter te geloven, als je het nieuwste boek leest van Paul Theroux, Mother Land, een titel die misschien het beste vertaald kan worden met ‘Onder moeders vleugels’.
Want het zou mij niet verwonderen wanneer bijvoorbeeld de leden van het gezin waarin Paul Theroux werd geboren deze bewering zonder meer voor kennisgeving aannemen.
Thea Beckman-prijs voor Rob Ruggenberg
Rob Ruggenberg blij (en overdonderd) na winnen van Thea Beckmanprijs 2017 van zowel vak – als jongerenjury van voor zijn boek Haaieneiland. pic.twitter.com/9iyjlcAiON
— Querido Kinderboeken (@Querido_kind) 16 september 2017
‘Haaieneiland’ is de zesde historische jeugdroman van de schrijver uit Best. De zevende, ‘Piratenzoon’, verschijnt op 27 oktober. Temeer een huzarenstuk van Ruggenberg, die in het afgelopen jaar een ernstige ziekte heeft moeten overwinnen.
Vier weken in de ban van Der Zauberberg
Boekbespreking door Sante Brun
l heel lang liep ik met het idee dat ik 
Der Zauberberg van Thomas Mann toch eens moest lezen. Echt al een jaar of veertig, nadat ik had vernomen dat er een sublieme vertaling gereed was gekomen in de Nijmeegse Mr Franckenstraat, waar Pé Hawinkels, de vertaler, kort daarna overleed aan een overdosis drugs.
Inmiddels is er recent een nieuwe vertaling verschenen. Maar ik lees de laatste tijd wel vaker Duitse literatuur in het orogineel en ik waagde me dus aan het oorspronkelijke werk – zowat duizend pagina’s voor nog geen dertien euro, geen geld voor een kloek gebonden boek, de uitgave uit 1952, zoveelste druk uit 2015 – en godlof niet in gotisch schrift zoals de eerste druk uit 1924.
Papier is geduldig
Boekbespreking door Sante Brun
|
 |
e kunt niet beweren dat er al niet eerderWe kunnen net zo goed, of beter, zonder monarchie
Boekbespreking door Sante Brun
 |
 ojuist de lezing beëindigd van de door Jolande Withuis geschreven biografie van koningin Juliana.
De conclusie die zich, gaandeweg, aan mij opdrong was die van de totale irrelevantie van de monarchie. Juliana was iemand die ‘gewoon’ wilde zijn, maar dan wel met de voor haar vanzelfsprekende prerogatieven die het koningschap van oudsher met zich meebracht. Hetgeen in de loop van haar leven vooral veel moeite meebracht voor de elkaar opvolgende regeringen die het als hun taak zagen Nederland te handhaven als constitutionele monarchie, daarbij herhaaldelijk voor de voeten gelopen, niet alleen door Juliana maar ook door haar echtgenoot Bernhard en door de kinderen van dat echtpaar. |