Archive for oktober, 2019
DDW-gekkigheden
et is in het Eindhovense weer Dutch Design Week, afgekort DDW. De vpro is bereid daarvoor naar het zuiden af te dalen, onder meer met een heus themanummer van de vpro gids. Toemaar. Doen ze al jaren, trouwens.
De DDW daar kun je niet omheen. Zelfs als het gekkigheid is. Zie de omslag van die radiio- en tvgids.
Wat zou het voorstellen? Laten we de toelichting van de gids erbij halen. ‘Lisette Appeldoorn haalt haar inspiratie uit alledaagse gebruiksvoorwerpen waarbij die opeens menselijke trekjes krijgen. Net zoals in dit coverbeeld.’
Even ‘n paar puntjes
e zou het bijna vergeten, maar vrijwel elke discussie van deze week gaat over het (politieke) klimaat. Zelfs de relituinders in Ruinerwold kun je er, met wat moeite, bij betrekken. Bijvoorbeeld als voorbeeld van hoe het óók kan.
En dat is dan meteen het laatste positieve puntje van dit stukje. U kunt hier desgewenst nog afhaken.
Meer op SanteLOGie – Voorpagina hhBest
‘Zeker opgehangen’
Peter Stiekema
it stukje is bedoeld voor mensen met een wat macaber gevoel voor humor. Dus straks niet zaniken dat ik u niet gewaarschuwd heb. Hier gaat-ie dan. Er schijnt een speciaal nummer te zijn voor mensen met zelfmoordplannen. Dat nummer is, laat ik het vooral niet fout opschrijven, 0900-0113. Dan krijgt u, als het goed functioneert, een vriendelijke meneer of mevrouw aan de lijn, die u van uw plannen probeert af te brengen.
Tweemaal staar: in een oogwenk weg
en dag of tien heb ik het nu voor me gehouden – je weet het maar nooit hoe het afloopt als de dokter in je ogen begint te snijden. Maar ik denk nu aan de veilige kant te zijn aangeland en de resultaten den volke prijs kan geven.
Jongens, ik zie scherp tot over de horizon! Het is veel lichter op de wereld dan ik tot de ochtend van 3 oktober dacht! En al die vale kleuren, die bestaan helemaal niet, integendeel, de wereld staat er gekleurd op zoals destijds de befaamde kleuren van Agfacolor diapositief – beschaafde pasteltinten, niettemin aangenaam verzadigd, en dat alles met een scherpte alsof je naar 5G zit te kijken, of hoe heet zoiets.
Meer op SanteLOGie – Voorpagina hhBest
Een heel andere Gouden Eeuw
Boekbespreking door Sante Brun
oit wilde ik historicus worden. Ik had toen al een aantal prachtige historische werken gelezen en ik maakte het mezelf niet eenvoudig: Gibbon was erbij, en Ranke. Toen ik me inschreef voor een schriftelijke cursus (ik had een drukke baan en een gezin en ik woonde in Maastricht) kwam ik erachter dat ik me bij ‘geschiedenis’ iets veel avontuurlijkers had voorgesteld dan de werkelijkheid.
Want aan geschiedenis studeren (en daarna geschiedenisles geven en mooie boeken schrijven) ging iets verschrikkelijks vooraf: uren, dagen, maanden, jaren misschien wel, snuffelen in archieven, bibliotheken, langdurig praten met zo saai mogelijke mensen, en dat was dan nog iets: de meeste mensen die je probeerde na te speuren waren immers dood en gaven dus geen bruikbaar antwoord meer.
Een Brabants dorp: oorlog, verzet, verraad
ot op de dag van vandaag loopt er door het rustieke dorp Hilvarenbeek een scheidslijn: voor of tegen Gérard Kuijpers (1893-1965). Maar het staat nu onomstotelijk vast: de schoenfabrikant was hartstikke fout in de Tweede Wereldoorlog en had nadien geen wethouder meer mogen worden. Journalist Ton de Jong wilde zekerheid en dook in de archieven. Het werd een boek van bijna 200 bladzijden: Duitse vrienden – verraad en redding in Hilvarenbeek.
Opluchting
ls het er op aankomt, heb ik het liever met Belgen te maken dan met Hollanders, schreef columnist Jos Kessels ‘n poos geleden, ‘hoewel de Belgen krijgen tegenwoordig ook praatjes’. Dezer dagen kregen we daarvan bijna de bevestiging.
Meer op Manieren – Voorpagina hhBest
Wat te doen met Erdogan
Peter Stiekema
e Turken zijn Syrië binnengevallen om jacht te maken op de Koerden die daar wonen. Een start naar een nieuwe volkerenmoord, na de strijd tegen de Armeniërs pakweg een eeuw geleden. Dat mocht geen genocide heten. Ook de schoenpoetsers van Erdogan, in Nederland verenigd in de politieke partij DENK, zijn het daar roerend mee eens. ‘Wij hebben geen ocide gepleegd’, zeggen zij dapper. Weten zij veel dat genocide één woord is.
Trouwen
r wordt niet zoveel meer getrouwd. Jongeren zien het deficit bij hun ouders. Een op de drie huwelijken loopt spaak, al dan niet ontaardend in een vechtscheiding. Er zijn andere mogelijkheden, het samenlevingscontract bij voorbeeld. En een bruiloft kan flink in de papieren lopen.
Wie uiteindelijk wel besluit te trouwen, vaak als er al een of meer kinderen zijn en het kostje van de tweeverdieners gekocht is, wil dan ook dat iedereen het weet en groots uitpakken.
Meer op Manieren – Voorpagina hhBest
Het beeld dat terugkwam
Standbeeld van Jan Pieterszoon Coen in Hoorn: het viel en kwam terug. Foto © Jan van de Ven
Meer op beeldenstormer.nl – Voorpagina hhBest
P.C. de Brouwer en zijn ‘Edele Brabant’
n
het tijdschrift in brabant. alweer tiende jaargang, 2019-3, een fraai themanummer met veel nooit of zelden geziene archieffoto’s over oorlog en bevrijding, staat een artikel van de cultuurhistoricus Olivier Rieter over de Brabantia Nostra-beweging: ‘verdachte nostalgie?’
Rieter baseert zich op een publicatie van de historicus Jan van Oudheusden, als hij vaststelt, dat Brabantia Nostra – gelijknamig tijdschrift en verder gespecialiseerd in de bouw van mariakapelletjes in het Brabantse land – in de jaren dertig-veertig weliswaar een oerconservatieve organisatie was, zich verbonden achtte met de Duitstolerante Nederlandse Unie van de toenmalige hoogleraar De Quay c.s., maar niet fascistisch.
Meer op Manieren – Voorpagina hhBest
Een legendarische en beruchte Britse drummer
Ginger Baker in 2005 tijdens het beroemde reunie-concert in de Royal Albert Hall. Still uit een YouTube-filmpje.
Peter Stiekema
eze week overleed, op tachtigjarige leeftijd, de even legendarische als beruchte Britse drummer Ginger Baker, vooral bekend van zijn werk voor Cream, Blind Faith, Hawkwind en zijn eigen band Ginger Bakers Airforce. Het is eigenlijk een wonder dat Baker nog tachtig jaar is geworden want hij was verslaafd aan alles, had een moeilijk karakter, altijd ruzie, met wie hij ook optrad. Legendarisch zijn de vechtpartijen tussen Baker en Bruce van Cream omdat Ginger vond dat Jack veel te luid bas speelde en daarmee zijn drummen overstemde.
Klimaat: maak je toch niet zo dik, joh
e uitzending van DWDD van vanavond was een mooie metafoor voor wat er in de wereld aan de hand is.
Eerst over het klimaat. Matthijs van Nieuwkerk sprak het niet echt zo uit, maar hij vond het echt een beetje onzin van de jongelui die gisteren de Amsterdamse Stadhouderskade bezet hielden. Er wordt toch al veel aan het klimaat gedaan? De Parijse akkoorden zijn toch door iedereen ondertekend? En intussen liet hij ook blijken dat hij écht dacht dat we vorige week pas op het idee waren gekomen dat ook stikstof een van de boosdoeners is als het om de teloorgang van het klimaat.
Meer op SanteLOGie – Voorpagina hhBest
De katholieke filmkeuring (1929-1964)
n
januari 1994, twee maanden voor ik ‘vervroegd’ zou uittreden (een pre-pensioenregeling die nu bij terugkijken bijna een sprookje lijkt) schreef ik een van mijn laatste verhalen voor de weekendbijlage van het Brabants Dagblad. Het ging over de r.-k. filmkeuring. Dat gebeurde aan de hand van een gesprek met Frans Oudejans (1926-2001), toen onder meer oud-redacteur van de nog katholieke de Volkskrant. Oudejans was op titel van journalist lid geweest van de filmkeuring. Hij keek er met gemengde gevoelens op terug. Ik vond het paginagrote artikel (inclusief illustraties) dezer dagen in een boek en dacht: dit is ook nu nog best informatief. Geschiedenis! Wat me als journalist ook frappeert, is de vormgeving van die pagina, waarin ik de hand herkende van mijn toenmalige collega Céline Rutten. Veel ‘wit’, citaatkoppen, prominente behandeling van de illustraties. Rutten was haar tijd vooruit. Ik besloot de tekst compleet te scannen. Om het te lezen, klik op:
Angela Schijf, actrice:
Een zachte g wordt er door collega’s wel uit geramd hoor.
(ED-magazine)