hhBest – Sinds 1996

Archive for april, 2017

Zeventien jaar was ik, en voor het eerst van mijn leven in Italië. We bezochten een zus van mijn vader, wier echtgenoot vooral bezig was met zijn jachthond en zijn borrel, hun Napolitaanse schoonzoon op wie feitelijk de hele huishouding draaide: hij was straalmotormonteur op een naburige Amerikaanse luchtmachtbasis, boer en huiskok, diens echtgenote en hun vier kinderen. Bij aankomst wachtte de eerste verrassing: de Napolitaan omhelsde me stevig en gaf me twee klapzoenen, op iedere wang een. Ik had toen nog geen baard, maar hij wel, stekels als van een cactus. Geneigd als ik was tot kosmopolitisme (dat woord leerde ik later pas) overwon ik ben in een kwart seconde mijn schroom en zoende meteen terug.

Meer op SanteLOGie — Voorpagina hhBest

Drie ganzen op het fietspad langs het Máximakanaal bij sluis Hintham.
Foto (c) Jan van de Ven

‘Gott strafe England, wir strafen Italien’. Het was een slogan uit de Eerste Wereldoorlog. (Er was een andere variant, namelijk ‘Gott strafe England und vernichte Italien’.) Engeland had zich destijds namelijk nogal bemoeid met de Duitse bezetting van België en Frankrijk, en Italië had zich in 1915 alsnog aan de zijde van de westerse mogendheden geschaard en dat was Duitsland en Oostenrijk in het verkeerde keelgat geschoten.

Meer op SanteLOGie — Voorpagina hhBest

Stabat Mater in Brabant voegt dit weekeinde een nieuw hoogtepunt toe aan haar 19-jarige traditie: de oerversie van Antonin Dvořák uit 1876, een met legenden omgeven compositie (de kunstenaar verloor in dat decennium twee kinderen) met pianobegeleiding.

Eerlijk gezegd, had ik – in akoestische zin – mijn twijfels bij die vleugel in de Oirschotse Sint-Pieterbasiliek, maar, dit even voorop gesteld, Ed Spanjaard kwijtte zich op bewonderenswaardige manier van deze delicate opgave. Trouwens, ik kende het werk niet live zodat de subtiele aard van de pianopartij overkwam als een complete verrassing. Dragend, sfeerbepalend. Read the rest of this entry »

Gluren over de muur in Boxtel. Foto (c) Jan van de Ven

Stadspromotie. ‘Breda moet meer doen met de erenaam Parel van het Zuiden’, aldus burgemeester Paul Depla, volgens BN-DeStem. ‘Het verhaal van Breda mag van mij wel wat exotischer worden, zodat we als stad nóg aantrekkelijker worden voor toeristen.’

Paul zou als oud-Eindhovenaar moeten weten, dat het begrip ‘parel’ in deze context, een versleten en door menig dorp zelfbedachte ‘eretitel’ is. VVV-retoriek. Heeze, ‘Parel van Brabant’, heeft  een weekblad van die naam en er is zelfs een café dat zo heet. Ik meen dat  Oisterwijk, wellicht de eerste echt  ’toeristische gemeente’ in Brabant, zich rond 1900 deze onderscheiding heeft opgeplakt. Het mag allemaal, die promotie, maar bedenk eens iets anders, teneinde de lachlust van de doelgroep te temperen.

Meer op Manieren (Het venijn zit in de staart, lees daarom ook de reactie hieronder even) Voorpagina hhBest

Zo gebruik ik ook nog het ouderwetse leesplankje. Alleen staat daar niet langer op ‘aap noot mies’, maar -en dat is mijn enige concessie aan de moderne tijd – ‘app not me’.

(Eindhovens Dagblad) Voorpagina hhBest