Archief van de rubriek ‘Italië’
De laatste spreker van het Friulaans
februari 23rd, 2017 | 
Author: Ik heb op mijn blog wel eens geschreven over de deelname van Pier Paolo Pasolini aan acties voor een autonoom Friuli, de streek in het Noord-Oosten van Italië waar hij weliswaar niet geboren was, maar waar hij zich thuisvoelde. Ik schreef, meer in het bijzonder, over zijn afkeer van Triëst, dat voorbestemd was als hoofdstad van de autonome regio Friuli-Venezia Giulia en dat ook werkelijk werd. Pasolini schreef polemische geschriften en ook gedichten in het Friulaans, waarbij hij mede tot de ontdekking kwam dat je van het ene ‘subdialect’ op de fiets in tien minuten kon aanlanden te midden van een ander subdialect.
Meer op SanteLOGie — Voorpagina hhBest
Posted in 
Aardgebeefd
n Italië hebben ze zelfs een woord voor de slachtoffers van een aardbeving: terremotati, oftewel aardgebeefden. Ik herinner me de kop boven een artikel in het blad Oggi van vele jaren geleden, ‘Siamo terremotati a vita’, Wij zijn levenslang geaardbeefd en dat ging over de inwoners van een dorp op Sicilië, Gibellina, die 25 jaar na hun aardbeving van 1968 nog in Nissenhutten woonden – inmiddels wonen ze in een ietwat zielloos nieuwgebouwd dorp (foto), een paar kilometer van hun oude stadje dat grotendeels onder sinistere betonnen platen is verdwenen.
Meer op SanteLOGie – Voorpagina hhBest
Venetië verzuipt…in de toeristen
at Venetië dreigt te verzuipen, als gevolg van de zeespiegelstijging is allang bekend. Maar er is nog een andere reden om je driemaal te bedenken, alvorens daar naar toe te reizen: het massatoerisme. Sante Brun in zijn column, vandaag: ‘Mensenmenigte op mensenmenigte, ik zou overdrijven als ik zei dat ik de stad in zijn voegen hoorde kraken, maar het kwam daar wel heel dichtbij.’ Het plaatselijke ondernemerschap is echter voorlopig nog niet van plan, de kip met de gouden eieren te slachten.
Meer op SanteLOGie
Lees ook: We zien sterretjes in Venetië (over eten)
Een (bijna) avontuur in Italië
k raakte al snel in gesprek en aan de dans met Giusi, een vrouw van omstreeks 35 jaar, die in de buurt woonde en langs haar neus weg tegen me zei: ‘Mijn man is Napolitaan.’ Voor wie vaker in Italië komt, is dat het signaal voor de gewaarschuwde man om voor twee te tellen.
Meer op SanteLOGie
De taal van Montalbano
De verkoopster van de boekhandel van Sellerio in Mondello (badplaatsje bij Palermo) doet de schrijver van onderstaand artikel (een onthullend verhaal over Italië en het Italiaans) persoonlijk uitgeleide na een voor hem financieel destraseus uitgevallen bezoek in mei 2005.
Sante Brun
p 6 september van dit jaar is de Italiaanse toneelregisseur en schrijver Andrea Camilleri negentig jaar geworden. Om te beginnen was ik op die datum niet in de gelegenheid om aan dat heugelijke feit aandacht te besteden, omdat ik er in de bijna twintig jaar dat ik vrijwel alles lees dat de goede man produceert steeds heb gedacht dat hij op 8 december jarig was.
Al vaker heb ik aandacht aan Camilleri besteed – hij heeft in Italië inmiddels een ongelooflijke cultstatus bereikt, zijn zelfgemaakte Siciliaanse dialect heeft zelfs al op diverse plaatsen zijn opwachting gemaakt in het ‘algemeen beschaafd Italiaans’. Dat, voor zover ik weet, niet bestaat.
Geschiedenis: ‘Vuile Itak, ga terug naar je land’
Mijn vader kwam hier in 1921 omdat er in zijn uithoek van de wereld, nog nauwelijks bekomen van de gruwelen van de Eerste Wereldoorlog, letterlijk geen droog brood te verdienen viel. Italië was een uithoek van de wereld die destijds voor Nederlanders net zo ver weg en exotisch was als tegenwoordig Irak of Syrië.
Meer op SanteLOGie
De roze stad van de heilige Frans
The Rough Guide neemt geen meel in de mond als het gaat om beschrijving van bezienswaardigheden en de omstandigheden waaronder die zich aan je vertonen. ‘Laat u zich niet weerhouden door de afzichtelijke rijstebrijberg aan religieuze kitsch waar je doorheen moet om Assisi te zien zoals het werkelijk is: een van de schitterendste voorbeelden van Italiaanse Middeleeuwse en Renaissancekunst.’
Meer op SanteLOGie
Reizen in Venetië
Het maakt toch verschil – of je kampeert op het Lido en vaart met de vaporetto vandaar naar het San Marcoplein, of je stapt bij Ca’ Sabbioni op de oranje bus 53 en rijdt daarmee, onverschillig door gaten in het asfalt bonkend langs slordig neergelegde wegen en door de fabrieksstadMarghera naar het Piazzale Roma, busstation voor gevorderden, juist nog verrijkt met… een tram, en nog wel eentje die op één rail rijdt. (Teksten geklad op leegstaande fabrieken in Marghera: ‘Je hoeft geen toestemming te vragen om vrij te zijn’, en ‘Weg met de herwaardering van heroïne’.)
Twee columns op SanteLOGie over ‘reizen door Venetië’ Deel 1 – Deel 2
Ja, toen de Eiffeltoren gebouwd werd, ja toen…
En nu is er dus de wereldtentoonstelling in Milaan, die zich bescheiden Expo noemt – het was afgelopen maandag de eerste keer dat ik te voet een evenement bezocht dat je eigenlijk alleen per fiets of liever nog per scooter kunt bezoeken.
Meer op SanteLOGie
Het land der creatieve vloeken
Hostia, dat hoorde ik bij mij thuis geregeld roepen. Meestal klonk het trouwens als Ostia, en ik heb lang gedacht dat het woord iets te maken had met de gelijknamige voormalige havenstad van Rome.
Meer op SanteLOGie
Even de nor afkopen voor 45.000 euro
Toeristen en Italiaanse jongeren dooreen op de Spaanse Trap in Rome.
wie kan zich veroorloven een boete van 45000 euro te betalen, om gevangenisstraf af te kopen? Tien Rotterdamse straatslijpers maakten er in Rome gebruik van. Hoezo straatslijpers, daar moet je toch advocaat voor zijn, of bankier? Als je zo’n bedrag even kunt neertellen?
Meer op SanteLOGie
De toeristische horeca in Italië
Het was onze laatste avond, en het mocht gerust wat kosten, maar nergens was nog plaats want alle restaurants zitten ook in september zowel voor lunch als diner mudvol, voornamelijk met pizza-eters. We weken uit naar een tent waar je van alle voorgerechten wat krijgt, maar veel daarvan was al niet veel meer voorhanden en wij kregen dingen op ons bord die overduidelijk uit een blik waren geklopt of uit de diepvries gehaald.
Meer op SanteLOGie
Zover is het gekomen met Levanto
Je drinkt gezellig een aperitief in de late middagzon op een terras langs de hoofdstraat, Via Dante Alghieri, van het plaatsje Levanto aan de Italiaanse Riviera. Langs het terras een hele parade van mensen die van het strand komen, op weg naar camping, hotel, woning. Veel jongelui die ietwat schaars gekleed zijn, enkele opgedirkte Italiaanse dames in bikini met doorzichtige sjaal eroverheen, die van plan zijn nog één keer te vlammen, veel kerels met snorren en baarden en die eeuwige dracht van Gianni Cazzo, zeg maar Jan Lul: de driekwartsebroek.
Meer op SanteLOGie
Vernietigende satire op het moderne Italië
Filmbespreking door Sante Brun
La Grande Bellezza
Je zou bijna gaan denken dat Jep Gambardella echt bestaat, ergens vond ik zelfs reclame voor zijn enige boek‘l’Apparato umano’. Maar Jep is een romanfiguur en de roman gaat over een journalist met de specialisatie ‘society’. Hij is daardoor kennelijk in zeer goeden doen geraakt, gezien zijn decadent schitterende woning in Rome, waardoor hij het Colosseum als directe ‘buurman’ heeft.
Het begin en het ‘einde’ van het kloosterleven
Het begin en het ‘einde’ van het kloosterleven. Ik heb einde tussen aanhalingstekens gezet, want je weet maar nooit. Misschien komt er vroeg of laat wel weer een heropleving. Je zou er naar gaan verlangen als je een bezoek brengt aan de Benedictijner abdij Montecassino, een reusachtig complex hoog in de bergen tussen Rome en Napels, bewoond door nog slechts elf monniken. Bezig museum te worden vrees ik.
Meer op Manieren