Wie is online
0 bezoekers online
Schrijf ons

Je kunt ons altijd schrijven via de contactpagina. Daar vind je ook richtlijnen, voor het geval dat je mail-notificaties wenst bij nieuwe 'posts' aangaande Best. 

Rubrieken
Opinie of niet?

ls een post op deze site begint met wat in de typografie heet een initiaal, zoals de A hier, bevat zij een mening of interpretatie van de schrijver.

English?

Translation by Google in Chrome: please, click the right mouse button and select 'English'.

Archieven
december 2012
Z M D W D V Z
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
3031  

Koffie en vlaaitjes aan de trein

koffie langs de trein in utrecht

Soms, als het de NS niet mee zit en de reizigers letterlijk en figuurlijk in de kou staan, wil de NS hen nog wel eens een gratis bekertje koffie aanbieden. Dit soort acties blijft doorgaans beperkt tot Utrecht CS.

Voor koffie moet je tegenwoordig (afgezien van die wandelende tapkasten in de intercity’s) aan de kiosk of bij vergelijkbare etablissementjes zijn. Ooit was ‘koffie aan de trein’ de gewoonste zaak van de wereld. Nog sterker: Limburgse vlaaitjes!

De charme van het treinreizen, toen niemand nog zo gehaast was en er minder op het scherp van de snede moest worden gereden. Als de trein langs het perron stopte, stormden twee of drie kelners met volle bladen, de restauratie uit: Koffie…chócolade, limonade, sigaren, sigaretten! In het Overijsselse stadje stond op de bekertjes: ‘Kenners wachten tot Meppel!’ En dan was er nog een venter, die wachtte tot de conducteur bij aankomst riep: Deventer! waarna hij er aan toevoegde: Koek! (volgens mijn vader een geval van ultieme luiheid).

antjeIn Roosendaal hebben ze dat serveren langs de trein nog tot en met 13 april 1989 volgehouden, weet plaatselijk historicus Marius Broos. Waarschijnlijk waren ze de laatsten.

Antje

Een bijzonder geval was ook Weert, waar een zekere Antje uit het Belgische Bree (1877-1936, hier -> op latere leeftijd) diverse soorten Limburgse vlaaitjes aan de man bracht. Handelsvertegenwoordigers heetten toen nog reizigers. Zij kreeg in 1989 in Weert een standbeeld, vanwege haar verdiensten voor de bekendheid van de Weerter Vlaai, waarvan de bakkers nog steeds zeggen te profiteren.

Mijn vader, Henri t’ Sas, wijdde begin vorige eeuw een vers aan ‘Antje van de Statie’, dat gedurende decennia op de muur van de Weerter restauratie heeft gestaan. Zo stond het op 24 juli 1936 in een in memoriam ‘Antje van Weert’ in de Limburger Koerier, voorganger van het dagblad De Limburger:

Zeg Antje

Op ‘t randje

Van ‘t Weerter perron

Als ik jou langs den trein daar zie schuiven

In je propere bloes

Met je lollige smoes

Ja, dan moet ik mezelf wel fuiven

Op vlaatjes van kersen

Van pruimen of rijst

Van goud-glanzend abrikozen

Je reikt die zo kwiek

Aan het reizend publiek

En je krijgt er geen tijd om te blozen

Mijn vader wenste Antje niet op het randje van de hemeldeur, maar er middenin.

Een reactie op “Koffie en vlaaitjes aan de trein”

Reageer