hhBest – Sinds 1996

innenkort stopt de overheid een folder in alle brievenbussen met tips voor een noodpakket, waarmee je als gezin 3 x 24 uur kunt doorbrengen. Het verhaal gaat dat het verre van denkbeeldig is dat de stroom ’n keer uitvalt. Daar zijn trouwens al enkele recente voorbeelden van aan te wijzen. Hul je in een deken tegen de kou, haal conserven in huis tegen de honger, negen liter water per persoon, dat soort dingen. Kijk eventueel maar eens hier. Is er iets nieuws onder de zon? Niet echt.

Ik ben oud genoeg om de Tweede Wereldoorlog bewust te hebben meegemaakt. En ik herinner mij dat mijn vader – al dan niet door wie dan ook gestimuleerd – aan de vooravond daarvan bepaalde maatregelen heeft getroffen. Zo schafte hij zich bij een boer een plattebuiskachel aan, een typisch Brabants geval dat hij onder de schouw van zijn werkkamer liet plaatsen. Daar had tot dan een zogenaamde zaagtand met onderaan een koperen ketel gehangen. Puur voor de sier. Die werkkamer zou in de loop van de oorlog tot huiskamer gaan dienen; de ketel paste precies in het kookgat van die kachel. (Zo’n plattebuiskachel –>  is nog te zien in het Heemhuis in Deurne. De foto staat op Wikipedia.)

Dat was nog niet alles. In de kelder van ons negentiende -eeuwse huis in Ginneken, plaatste mijn vader enkele (vuren?)houten banken. Die kelder had muren van minstens een meter dik en we zijn daar menigmaal in gedoken bij luchtalarm. Een enkele keer was dat levensreddend, al heb ik dat zelf niet meegemaakt. Tijdens een Engels bombardement op 13 oktober 1944, waarbij de kliniek Bad Wörishofen werd getroffen (27 doden) plus de Nederlands Hervormde Laurentiuskerk, drong een bomscherf via een luik waardoorheen normaliter kolen werden gestort die kelder binnen, terwijl mijn ouders en andere huisgenoten daar zaten. De kinderen, onder wie ikzelf, bevonden zich op dat moment in een door mijn moeder gearrangeerde noodschool.

Lees desgewenst hierover mijn verhaal Het Bombardement, fragment van een jeugdboek.