hhBest – Sinds 1996

e Vier Jaargetijden van Antonio Vivaldi in de Eindhovense Catharinakerk moest vanmiddag anderhalf uur worden vervroegd, want….kampioenschap PSV. Dat werd dus Vivaldi bonke bonke. Het had,  gehoord het vuurwerk voor de aanvang, nog wel erger gekund, maar het op één na belangrijkste in het leven (voetbal) leek nog een ouder spreekwoord te koesteren: leven en laten leven. Denk ik dan maar.

Of de neogotische Catharinakerk geschikt is voor een barokorkest (het grote symfonieorkest is iets van de negentiende eeuw) is een ander verhaal. Niet dus. Hetzelfde geldt ongeveer voor de vraag of er wel een dirigent nodig is, laat staan iemand die nogal springerig van aard is. En moet een Vivaldi-aria’s vertolkende sopraan af en toe heen en weer lopen? Eerlijk gezegd zag ik aanvankelijk, gehoord de akoestiek, meer nut in het frequenteren van het gangpad in het midden, al hadden we daar gezien onze positie maar heel even plezier van. De concertmeester bleek door de zangeres geïnspireerd, want hij wandelde ook al spelend ‘n paar keer door het als podium fungerend priesterkoor.

Ik durfde me aanvankelijk niet minder positief over dit concert uit te laten, want liefdevol uitgenodigd door onze dochters. Maar ze bleken het grotendeels met me eens.