Wilson
Wel eens zo’n HAPPY BIRTHDAY-ballon gekregen op je verjaardag? Ik wel. Van uit huis wonende kinderen.
Komt zo’n ding uit de verpakking, dan rijst het tot tegen het plafond. Maar na verloop van tijd ontsnapt er wat gas en gaat het aan de wandel. Blijft intussen wel aardig in vorm.
Totdat het ballonnetje zich definitief vestigt, rustend op het aangehechte felicitatiekaartje, maar in mijn geval wel bij de vaste zitplaats van Levensmaatje.
Toevallig herzagen wij dezer dagen de filmklassieker Cast Away, waarin Tom Hanks na een vliegtuigcrash op een onbewoond eiland in de Stille Oceaan belandt en daar – nogal onwaarschijnlijk – vier jaar moet doorbrengen, er alleen ‘n wilde haardos aan overhoudend. De eigentijse Crusoe creëert z’n enige gezelschap door met een bebloede hand (ook dat nog) een gezicht op een aangespoelde volleybal te ‘schilderen’: Wilson. Je raadt het al, de eigenwijze ballon heet nu Wilson. Hij ‘staat’ nog steeds.