Archive for maart, 2018
Nee, we noemen geen namen
Verkiezingshumor op straat. Foto getweet door de Eindhovense Mary Fiers @maryfiers040
ee, nee, nee, we noemen geen namen. Namen noemen we niet, zong de grondlegger van de oudejaarsconference, Wim Kan. Terwijl iedere landelijke politicus in die tijd zat te wachten op het moment dat hij/zij zou worden genoemd – zonder dat was je niks.
Maar in dit verhaaltje over de naderende gemeenteraadsverkiezing zeg ik het Kan na, want ‘volstrekte neutraliteit.’
(Column voor Omroep Best, 14 maart 2018, 18:15 uur.)
Meer op Manieren – Voorpagina hhBest
Bestse huisarts over laatste levensfase
De Bestse huisarts Remon Hendrikse (Twitter: @doktertweets) begeleidt al meer dan 25 jaar patiënten die weten dat het einde nadert. CZ-magazine sprak met hem.
Enkele citaten:
‘Het laatste waar iemand in de laatste levensfase bij gebaat is, is onrust en onduidelijkheid. Het is vreselijk om je verhaal steeds weer opnieuw en aan een ander te moeten vertellen. We hebben daarom met de huisartsen in de regio goede, eenduidige afspraken gemaakt over onder meer bereikbaarheid (…)
Hoe ziet iemand zijn/haar levenseinde? Soms merk je dat een patiënt nog niet toe is aan die vraag. Dan laat je het rusten. Maar op enig moment is het bespreken ervan onontkoombaar – als de artsen écht niets meer kunnen doen en de patiënt versneld achteruit gaat. (…) Read the rest of this entry »
Beetje Heidi en Peter, als je ‘t mij vraagt
Boekbespreking door Sante Brun
Paolo Cognetti (links) bij de lijst met boeken die genomineerd waren voor Stregaprijs 2017, met de overtuigende uitslag voor Le Otto Montagne.
k ken er zo eentje, die is ooit in Wenen geweest en
in Rome, maar hij was blij dat hij terug was in de bergen.’ Dat zegt Paolo B., die een hartstochtelijk boekenlezer is en dat op zeer moderne manier doet: door middel van het luisterboek. Mijn vraag was wat hij vond van Le Otto Montagne van Paolo Cognetti, het boek dat onder de Nederlandse naam De Acht Bergen al een aantal weken de Boeken-Toptien aanvoert.
Die ‘zo eentje’ betreft een mens die zo verknocht is aan de bergen, dat hij (of zij) zich ‘montanaro’ noemt. Dat woord laat zich niet zo gemakkelijk vertalen, ‘bergbewoner’ is een beetje behelpen. Het is erger. De bergbewoner uit het boek is eenmaal in Milaan geweest (‘veel te veel mensen’) en heeft aan de Ligurische kust de zee gezien (‘een groot meer’). En was blij terug te zijn in de bergen, inderdaad.
Achtmaal drie voor twaalf
Het aantal politieke partijen dat in Best aan de gemeenteraadsverkiezingen deelneemt is ongewijzigd sinds 2014: acht. Even heeft het er naar uitgezien, dat oud-wethouder Leo Bisschops, die zich in 2014 van zijn lokale partij Best Open af-splitste, met een eigen lijst zou komen, maar hij heeft wat ‘anders belangwekkends’ te doen. De tekst gaat verder onder (beetje scrollen) de fotomontage.
Telkens links-rechts, lijsttrekkers van D66, CDA, Christen Unie, PvdA, Gemeentebelangen, Best Open, Jongerenpartij JO en VVD, in volgorde van optreden, tijdens een debat, zaterdagavond in ‘t Tejaterke
Wordt die Ralph door 24 slaven rond gedragen?
Sante Brun
ij mij rijst vooral de vraag: is er een redenering mogelijk volgens dewelke iemand echt ruim drie miljoen euro per jaar nódig heeft om rond te komen? Of gaat het helemaal niet om rondkomen? Ik bedoel: hoort Ralph Hamers tot een categorie mensen die niet hoeven rond te komen, maar gewoon door 24 slaven in een draagstoel rondgedrágen worden?
Meer op SanteLOGie – Voorpagina hhBest
Machteloze woede
ensen noem elkaar geen mietje,
Eenmaal zing je allemaal,
Allemaal het ouwe liedje,
‘t Is de schuld van ‘t kapitaal
Zong de onvolprezen Leen Jongewaard in de brekende jaren zeventig. Kan zo weer ‘n hit worden, als je de machteloze woede ziet die de ING-bank nationaal heeft opgeroepen met het plan de baas eventjes te voorzien van een salarisverhoging met 50 (zegge vijftig) procent tot drie miljoen per jaar. Ik hoef daar niks meer van toe te lichten, dat heeft iedereen al gedaan, tot De Telegraaf aan toe: een opgestoken vinger van de ING.
Meer op Manieren – Voorpagina hhBest
Nog het echte lokaalpatriottisme
Sante Brun
emeenteraadsverkiezingen spelen zich voor mij, bescheiden globetrotter, opmerkelijk honkvast af: ik was altijd weer op tijd terug om mijn allesverwoestende stem uit te brengen in een kleine gemeente in Zuid-Limburg.
Meer op SanteLOGie – Voorpagina hhBest
Weer een wintertje dat niks voorstelde
Peter Stiekema
Deze foto van ‘ijsbaancraquelé in de ochtendzon’ werd vanmiddag getweet door Bart Brouwers. @brewbart
e winter van 2017/2018 is nu echt wel voorbij. Wat flinke kou de laatste week van februari en de eerste paar dagen van maart en hier en daar wat riskante schaatspret (tenzij op ondergelopen weilanden en opgespoten schaatsbaantjes) en dat was het dan. Geen winter om je druk over te maken, dan wel blij van te worden.
Jongerenwerker op Radio 1:
Als je kijkt naar de leefwereld van jongeren, dan is politiek het kleinste stukje van de taart.
(De Nieuws BV)
Blij met verstandige docenten
Sante Brun
itslag van een enquête onder docenten in lager en middelbaar onderwijs, naar hun stemgedrag voor de Tweede Kamer der Staten-Generaal.
Links: GroenLinks 41 zetels, PvdA 28 zetels, D66 23 zetels, SP 21 zetels, samen goed voor 113 zetels.
Rechts: VVD 6 zetels, FvD 5 zetels, CDA 3 zetels, PVV 2 zetels, SGP 0 zetels, CU 0 zetels, samen 16.
Meer op SanteLOGie – Voorpagina hhBest
Een (al oud) kritisch boek over Italië
Boekbespreking door Sante Brun
nlangs
kwam ik iemand tegen die ongeveer dezelfde ervaring had als ik en die dus nu geen loos gedachtenspinsel van mijn zieke brein meer is: vaak levert de vertaling van een boek een geheel ander boek op. Ik had dat ooit met Fury van Salman Rushdie, jaren
geleden nog Boekenweekgeschenk – in het Nederlands heette het terecht Woede en niet Furie, maar verder was de Nederlandse vertaling echt een ander boek dan Fury.
Ik lees momenteel Gli Italiani van Luigi Barzini. Deze journalist, wiens vader ook journalist was en een groot deel van zijn leven doorbracht in Amerika, groeide zelf voor een deel op in de VS.
In 1964 bracht hij The Italians uit, voor de Angelsaksische markt en oorspronkelijk bedoeld als een soort toeristische gids. De beschrijving van de Italianen in het boek was de oorzaak van veel protest in Italië.
Tussen het ED en die wethouder komt ‘t nooit meer goed
olumns zijn meningen, maar dat wil nog niet zeggen dat er geen nieuws in kan staan, al is het maar via een U-bocht-constructie.
Corrie de Leeuw, oud-stadsredacteur van het Eindhovens Dagblad en tegenwoordig opererend in onder meer de gemeente Geldrop-Mierlo (waarvan ze heeft geconstateerd dat de neuzen er twee kanten uit staan, richting Eindhoven, respectievelijk Helmond) is ook een vaardig columniste, wat volgens mij tevens inhoudt dat ze in die kwaliteit het nieuws goed bijhoudt. Neem nou deze week haar stukje Wraak. Daarin laat ze doorschemeren dat het tussen het ED en een bepaalde wethouder van Eindhoven nooit meer goed komt.
Meer op Manieren – Voorpagina hhBest
Een prima boekje om het af te leren
Boekbespreking door Sante Brun
e kunt af en toe best een boek kopen dat wordt aanbevolen in De Wereld Draait Door. En soms heb je er ook spijt van.
Even was dat het geval met het meest recente boek van Jan Cremer. Ik heb alleen de twee Ik-boeken gelezen en dat is alweer tientallen jaren geleden. Ik kreeg Sirenen cadeau op mijn verjaardag of wellicht met Kerstmis, zulke dingen herinner ik me tegenwoordig niet meer goed. In het boek staat het oeuvre van Cremer vermeld. Ik heb blijkbaar van alles gemist, bijvoorbeeld dat hij zelfs werkt aan een romancyclus, genaamd Odyssee. Daarvan is Sirenen deel 2.
Je moet maar durven.
Tijdschrift Das Mag stopt en gaat (hopelijk) verder
Sante Brun
aar
een oude man blij van werd en nu eigenlijk ook al jaren is: het ontstaan en bestaan van Das Mag, kort voor Das Magazin, een geheel eigenzinnig en in menig opzicht weergaloos literair tijdschrift.
Was het vroeger voor literaire tijdschriften al een moeizaam bestaan – zie daarover bijvoorbeeld de biografie van uitgever Geert van Oorschot, die veel moeite had De Gids uit het voortdurend coma en daarop volgend overlijden probeerde te houden. Het blad bestaat overigens nog wel.
Een tijdschrift voor literatuur uit een klein taalgebied met een krimpend potentieel aan liefhebbers en lezers overeind houden, is hoe dan ook, geen klein bier.
Afscheid van Kees Driehuis
Kees Driehuis sloot zojuist de 794e aflevering van Per Seconde Wijzer af. Zijn laatste. De deelnemer bij hem schat er 600 van te hebben gezien. Dank je wel, Kees. https://t.co/d9kutYWTt4 @BNNVARA pic.twitter.com/kpICfLjtyK
— hhBest (@ecluse) 1 maart 2018
Meer reacties op Twitter