hhBest – Sinds 1996

Door J.C.M. van der Schoot

De burgemeester van Maastricht , Onno Hoes, sinds november 2010 eerste burger van de Maasstad, wordt in de Volkskrant (8/5/2012) geportretteerd als een Mark Rutte op lokaal niveau, altijd prettig in de omgang en voortdurend lachend, maar wel met ambitie. De redactie blikt ook even terug op het bestuurlijk verleden van Hoes in Brabant. Als VVD-gedeputeerde veroverde hij in 2007 de portefeuille Natuur en Milieu. Er gingen grappen rond als: ‘Onno Hoes weet van een mooi bos twee mooie bossen te maken. Hij legt er een snelweg doorheen’.

Maar, zo blijkt verder in het artikel, de scepsis verstomde toen Hoes boer en actievoerder aan tafel wist te krijgen over de intensieve veeteelt. Hij sprak zich uit tegen ongeremde grootschaligheid. ‘We zullen revolutionair moeten gaan denken,’ zei hij in het Brabants Dagblad, zo wordt in het portret gememoreerd.

Wat er niet in staat: De heer Hoes heeft als Brabantse gedeputeerde wel revolutionaire taal gebezigd, maar niet revolutionair gehandeld. In het terugdringen van de grootschalige veeteelt in Brabant heeft hij geen noemenswaardig bestuurlijk aandeel gehad. In tegendeel: Hij betoonde zich een rasechte neoliberaal en hij gaf de gemeentebesturen nog meer de vrije hand op het gebied van natuur en milieu dan zij al hadden. Na zijn vertrek uit Brabant grepen zijn opvolgers mede onder druk van de publieke opinie in; nog niet rigoureus genoeg, maar er zijn in elk geval maatregelen genomen om de ongebreidelde groei in te dammen. Maar de nalatenschap van Onno Hoes is intussen ontluisterend: Op basis van vroegere vergunningen en beloften uit zijn periode verschijnen de laatste twee jaar in een ijltempo nieuwe stallen…

Volgens het Volkskrant-portret zeggen vrienden van Hoes, dat hij heel graag commissaris van de koningin zou willen worden, bij voorkeur in Brabant!

Nee toch.

Een reactie op “De ambitie van een Limburgse burgervader”