Archief van de rubriek ‘Italië’
Vernietigende satire op het moderne Italië
Filmbespreking door Sante Brun
La Grande Bellezza
Je zou bijna gaan denken dat Jep Gambardella echt bestaat, ergens vond ik zelfs reclame voor zijn enige boek‘l’Apparato umano’. Maar Jep is een romanfiguur en de roman gaat over een journalist met de specialisatie ‘society’. Hij is daardoor kennelijk in zeer goeden doen geraakt, gezien zijn decadent schitterende woning in Rome, waardoor hij het Colosseum als directe ‘buurman’ heeft.
Het begin en het ‘einde’ van het kloosterleven
Het begin en het ‘einde’ van het kloosterleven. Ik heb einde tussen aanhalingstekens gezet, want je weet maar nooit. Misschien komt er vroeg of laat wel weer een heropleving. Je zou er naar gaan verlangen als je een bezoek brengt aan de Benedictijner abdij Montecassino, een reusachtig complex hoog in de bergen tussen Rome en Napels, bewoond door nog slechts elf monniken. Bezig museum te worden vrees ik.
Meer op Manieren
‘Ouw spullen’ worden nieuw
Tegen het einde van een groepsreis naar onder meer Rome, Napels en omgeving werd mij gevraagd, wat me het meest had aangesproken. Pompeï dus. Dat was voornamelijk te danken aan de gids, de Nederlandse Mariet, die al 35 jaar in Italië woont en die de kunst verstaat ‘ouw spullen’ nieuw te maken. Ik schat haar toch wel op zeventig, maar wellicht kan zij het best worden omschreven als (nog steeds) elegant en geestig.
Meer op Manieren
Een beroemd wandelpad dat er even niet is
Een goed bewaard geheim, dat ik nu even ga onthullen: een van de meest bekende lange-afstandswandelpaden van Europa, het kustpad van de Cinque Terre in de Ligurische provincie La Spezia in Italië, is al een hele tijd voor een groot deel onbewandelbaar.
Meer op SanteLOGie
Voor altijd weekend in Levanto
Hier woon ik intussen een beetje. Het is niet zo dat de slager, de bakker en de caféhouder me herkennen, maar ik zie ze wel terug als een soort oude kennissen. Ik weet waar je de goede vis haalt maar dat je ergens anders – op de overdekte markt – moet zijn als je iets avontuurlijks uit de zee zoekt.
Meer op SanteLOGie
Van het kastje naar de muur op z’n Italiaans
|
‘Nee, voor postzegels moet u bij het postkantoor zijn, eerste straat rechts, een eind verderop aan de linkerkant,’ zegt de mevrouw van de Tabacchi op de Via Dante in Levanto. Er moet dringend een aangezichtskaart naar een zeer oude dame in Nederland, en daar zal toch een postzegel op moeten. Meer op SanteLOGie |
(De van het internet geplukte postzegel is zéér oud en er wordt niets speciaals mee bedoeld.) |
Daar komt het water
Meer op SanteLOGie
Als de Italianen die gek terughalen
Je hebt wel een kans dat de Italianen zondag toch weer die gek van een Berlusconi terughalen, maar een voordeel is wel dat de treinen weer van betere kwaliteit worden. En op tijd gaan rijden.
Als je een beetje uitkijkt hoef je ook onder Berlusconi niet te vrezen voor paardenvlees in de salami. Althans niet bij het slagertje in de Via Romain Maniago. Die is goudeerlijk, want dat is de regio waar mijn vader vandaan komt.
Meer op SanteLOGie
Voor eigen spoor maken Italianen wèl mooie trein
| Wat de Italianen bezield heeft zo’n lelijk ding als de Fyra te maken is een raadsel. Terwijl ze voor zichzelf intussen een absolute schoonheid, de <- Frecciarossa, op de rails gaan zetten, die minstens de Japanse Shinkansen, de Duitse ICE en de Franse TGV kan evenaren. |
Meer op SanteLOGie
Waarom. Ja, waarom?
Waarom ging ik er eigenlijk weer eens heen, naar Fanna en Maniago, die twee totaal ingedutte dorpen waar mijn vader vandaan kwam, maar waar nauwelijks nog iets herinnert aan de jaren vijftig toen ik er een aantal zomers achter elkaar doorbracht?
Sante Brun zoekt naar het antwoord op zijn SanteLOGie
Haar in staartje, met en zonder baard
Er is een nieuw meisje bij de receptie en verder staat het terrein half vol met koepeltentjes waaruit jongens kruipen met baard en het haar in een staartje en dikke meisjes, ook met het haar in een staartje maar zonder baard.
Vervolg van de observaties in Italië op SanteLOGie
Strandgenoegens in Italië
In Italië is het badseizoen voorlopig nog niet afgelopen, en maak je geen illusies: met name in de weekends is de beer los. Op de Happy Camping in Bellaria, vlak bij Rimini aan de Adriatische kust, krijg je er duchtig van langs. En dan doel ik niet op de schreeuwend rondrennende kinderen, daar moet je van tevoren al op rekenen. Nee, op en vlak buiten de camping, die deels op het strand ligt, is inmiddels een helse cocktail van vermaak ontstaan.
Verder op SanteLOGie
Prosecco is voor rare Venetianen
O ja, prosecco. Om te beginnen: hier in Toscane vinden ze prosecco vooral iets voor rare Venetianen, maar gelukkig hebben alle supermarkten duizenden merken wijn in huis en dus ook ons eigen vergif.
Na een moeizame klimtocht aangekomen in het gehucht Montecatini Alto(het woord zegt het al) nemen wij plaats op een terrasje – de plaats bestaat geheel uit terrasjes – en bestellen, je raadt het: due prosecchi. Naast ons zit een jong stel dat samen een fles Birra Moretti drinkt en over hun tafeltje heen heftig kussen.
Verder op SanteLOGie
Of dan maar Italië
Nu is het toch tijd om te gaan geloven in een onwaarschijnlijk complot. Vorige week publiceerde NRC Handelsblad nog een grafiek waaruit bleek dat Italië weliswaar niet helemaal zo safe was als The Bank of Engeland, maar toch een land waar je met een gerust hart zaken mee kon doen, je spaarcentjes investeren en wat er zoal nog meer in de kapitalistische maatschappij voor machinaties mogelijk zijn.
In Italië is natuurlijk van alles loos, maar dat maakt van Italië nou juist, precies: Italië.
Verder op SanteLOGie