Het spoorde, punt
Op het stationnetje van Lunery (Val de Loire, Midden-Frankrijk) zag ik tot mijn verbazing nog zo’n ouderwets beveiligingssysteem, bediend met trekdraden. Het is wel enkele tientallen jaren geleden.
Computers laten het nogal eens afweten – door kwaadwilligheid of niet. Zo ook het beveiligingssysteem rond Amsterdam. O heimwee naar de seinpalen van weleer. In de tijd dat het spoorde, punt.
Als jongetje ging ik soms op de vrije woensdagmiddag kijken op het Bredase station (barakstijl toen nog). Je mocht het perron op voor ‘n dubbbeltje (tien guldencenten) en dat werd aan de ingang gecontroleerd. Stoomlocomotieven natuurlijk. Die waren tot in de jaren zestig van de vorige eeuw nog in Nederland praktijk.
De beveiliging geschiedde met seinpalen (officieel armseinen), waarover je op Wikipedia van alles kunt lezen. Daar zie je ook bijgaande foto.
In het Franse dorpje Lunery (zelfstandige gemeente met nog geen 1600 inwoners) zag ik tot mijn verbazing nog niet zo heel lang geleden het systeem van ijzeren trekdraden, dat onderdeel was van de vaak handbediende beveiliging. Toegegeven, een trein heb ik er niet zien passeren.
Volledigheidshalve: ook overwegbomen (geen halve!) waren ooit handbediend. Vaak door de vrouw van de zogeheten baanwachter, die geüniformeerd was. Dat kun je nog bij het nostalgische treintje in de Efteling zien.