ls een post op deze site begint met wat in de typografie heet een initiaal, zoals de A hier, bevat zij een mening of interpretatie van de schrijver.
Nieuwe literatuur, en het leven van het Nederlands
8 mei 2018 | 
Geplaatst door: Boekbespreking door Sante Brun
an Das Mag een nieuwe productie ontvangen, Sampler geheten en meteen gelezen. Korte verhalen, je kunt me er voor wakker maken. In dit geval gaat het om acht korte verhalen van een verscheidenheid aan schrijvers, die één ding 
gemeen hebben: ze zijn geboren tussen 1991 en 1994 (op één na). Het boekje wordt je toegestuurd na betaling van 5 euro, mits je abonnee was of bent van inmiddels wijlen Das Magazin. Er zijn weken dat ik aanzienlijk meer betaal voor een boek, zeker voor een drukwerkje van zowel uiterlijk als inwendig ongewoon hoge kwaliteit.
Ik kan je dan ook dit boekje aanbevelen.
Waarbij je meteen ook kunt zien hoe ver het Engels al is ingegroeid in het Nederlands – althans bij schrijvers van Noord-Nederlandse origine. De Vlaamse schrijvers, zoals Rashif el Kaoui (1988) en Carl Plaisier (1991) schrijven duidelijk het zuiverste Nederlands, althans het Nederlands dat ik (1938) als zuiver Nederlands placht (van het werkwoord plegen) te beschouwen.
De verhalen zijn doorgaans zo schitterend gewrocht (van het werkwoord werken) dat je de neiging hebt je te verzoenen met het onvermijdelijke: het veranderen van de taal in al zijn aspecten. Zo gebruiken al deze schrijvers consequent het woord ‘wat’ waar enkele jaren geleden nog vart en zeker ‘dat’ had moeten staan.
Maar als je bereid bent daar overheen te lezen, dan staat je in deze Sampler (Engels voor Proefpakket) veel moois te wachten. Ik heb de indruk dat de meeste verhalen dicht bij autobiografie staan, maar door het taalgebruik, observerend vermogen en diepgravend inzicht naar hoog literair niveau worden geheven.
Al zit het met dat Engels me niet helemaal lekker, omdat schrijvers enkele keren ongevraagd en onnodig overgaan op zinnen in die taal. Daarbij mag een uitzondering worden gemaakt voor Jacco Doppenberg (1992) wiens verhaal De Kleine Python zich afspeelt in en bizarre omgeving, namelijk het circuit van eetwedstrijden dat in de Verenigde Staten bestaat.
Maar een van de andere schrijvers (ik kan het nu zo snel niet terugvinden) gebruikt ergens het werkwoord laken – dat in het Nederlands zoiets betekent als afkeuren in de betekenis van ontbreken – een verkeerde ‘vertaling’ van het Engelse werkwoord to lack.
Niet zeuren. Ik heb het boek in één ruk uitgelezen, het toont dat de Nederlandse literatuur op papier springlevend is. Ik heb kennis gemaakt met de eerste producten van mensen over wie we wellicht meer zullen vernemen, de komende tijd.
Das Mag, wat mij betreft.
Geplaatst in Boeken