Archive for december, 2015
De taal van Montalbano
De verkoopster van de boekhandel van Sellerio in Mondello (badplaatsje bij Palermo) doet de schrijver van onderstaand artikel (een onthullend verhaal over Italië en het Italiaans) persoonlijk uitgeleide na een voor hem financieel destraseus uitgevallen bezoek in mei 2005.
Sante Brun
p 6 september van dit jaar is de Italiaanse toneelregisseur en schrijver Andrea Camilleri negentig jaar geworden. Om te beginnen was ik op die datum niet in de gelegenheid om aan dat heugelijke feit aandacht te besteden, omdat ik er in de bijna twintig jaar dat ik vrijwel alles lees dat de goede man produceert steeds heb gedacht dat hij op 8 december jarig was.
Al vaker heb ik aandacht aan Camilleri besteed – hij heeft in Italië inmiddels een ongelooflijke cultstatus bereikt, zijn zelfgemaakte Siciliaanse dialect heeft zelfs al op diverse plaatsen zijn opwachting gemaakt in het ‘algemeen beschaafd Italiaans’. Dat, voor zover ik weet, niet bestaat.
De opleukers van Vincent
J.C.M. van der Schoot
e voorzitter van de werkgroep Bronzen Beeldengroep Aardappeleters in Nuenen, Cor van der Linden, matigt zich heel wat aan. Hij weet immers, dat Vincent trots zou zijn geweest op de bronzen beeldengroep van de aardappeleters in Nuenen. Hoe weet Van der Linden dit?
Read the rest of this entry »
Gordijntje
Achter de laatste pluim van de rietkraag ligt ver buiten de scherpte het Drongelens Kanaal. grijs licht en minder-verzadigde kleuren achter een gordijntje, een neerbuigende halm op ooghoogte. Foto © Jan van de Ven
Politiek en burger in verschillende werelden
A.F.Th. schreef –in opdracht- historische roman over Nijmegen: alweer een pageturner
Boekbespreking door Sante Brun
![]()
e Ochtendgave, het boek dat A.F.Th. van der Heijden schreef in opdracht van de gemeente Nijmegen, lijkt soms een beetje op het scenario van de onlangs uitgebrachte film over Michiel de Ruyter; iemand merkt op dat ze nu in de achttiende eeuw leven en niet in die achterlijke (mijn woord) zeventiende eeuw. Als maat wordt hier en daar de centimeter gebruikt, die in augustus 1705, de datum waarop het boek eindigt, nog niet bestond. Voortdurend is er sprake van Nederland en Nederlands – weliswaar heette een groot deel van het huidige grondgebied in die tijd Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden, maar Nederland heet toch echt pas zo sinds 1815.
Rob Ruggenberg en de zee
CTV Zeeland interviewt jeugdboekenschrijver Rob Ruggenberg uit Best over zijn nieuwste boek ‘Haaieneiland’ en zijn verdere plannen.
Peter van Overbruggen, publicist:
Terwijl de opwarming van de aarde ons steeds meer zorgen baart, heeft in sommige katholieke parochiekerken kennelijk de ijstijd zijn intrede gedaan.
(Eindhovens Dagblad)
‘Ja maar dat zijn ónze schutters’
lle Moslims de wereld uit, te beginnen bij Amerika.’
‘Nou zeg, Trump, dat is wel heel radicaal.’
‘Maar wèl een oplossing.’
‘Nou… heb je ook een oplossing voor binnenlandse terroristen die door jullie wapenwetten gemakkelijk aan zware automatische wapens kunnen komen en daarmee een enorm aantal slachtoffers hebben gemaakt en nog zullen maken?’
Meer op SanteLOGie
O, gelukkig, ‘t is maar film
Wie gisteren per fiets of te voet langs nationaal monument Kamp Vught kwam, moet gedacht hebben: het lijkt wel oorlog. Vanaf het fietspad langs het voormalige SS-concentratiekamp kon je een dag lang de opnamen volgen van een scène in de verfilming van Jessica Durlachers thriller ‘De Held’.
Foto © Jan van de Ven
De kleur van je poep
aaruit maar weer eens blijkt dat de ‘wedstrijd’ waarbij het meest ergerniswekkende woord van 2015 moet worden gevonden, gebaseerd is op een wel erg voor duizend opvattingen verschillende vatbaar reglement. Als er al sprake is van een reglement. Want het woord dat de meeste ergenis wekt en dus uit de taal moet worden geworpen (waar zij, overgegeven aan de ketenen der duisternis, tot het laatste oordeel bewaard worden; 2 Petrus 2,4) blijkt me te zijn, en dat is me toch wat.
Meer op SanteLOGie
Aan de andere kant van de wereld
Dit zijn Sebastiaan Klompers uit Oirschot en zijn vriendin Ilse Rijndorp uit Best. Een gelukkig stel. Ze proberen vanuit Nieuw Zeeland (en uiteindelijk, als het lukt, in Australië) een bestaan op te bouwen. Sebastiaan is – intussen al een ervaren – trucker. Ilse draait haar hand niet om voor het melken van 700 koeien; dat sluit aan bij haar mbo-opleiding. Op Facebook vertellen zij van hun avonturen en plaatsen zij regelmatig foto’s, waarop ook te zien is hoe mooi Nieuw Zeeland is.
Leo Bisschops, raadslid in Best:
Daarom zal ik met het mes op de keel voor dit voorstel stemmen.
(Eindhovens Dagblad)
Geert van Oorschot, een flamboyante uitgever
Boekbespreking door Sante Brun
![]()
k denk niet dat je je tegenwoordig zonder universitaire of minstens hbo-opleiding staande zou kunnen houden als uitgever van boeken. Het is een en al marketingstrategie en middellange termijnplanning dat de klok slaat. Niet dat Geert van Oorschot daar niet aan deed, al kende hij de bijpassende vaktermen vermoedelijk niet. Hij hield zich tijdens zijn lange loopbaan als uitgever heel vaak niet aan de wetten van het vak – en daardoor bleek het, achtentwintig jaar na zijn dood, zeer de moeite waard een biografie van hem te schrijven en vooral uiteraard te lezen.
Over zo’n gortdroge neerlandicus met een managementopleiding van tegenwoordig valt vermoedelijk achteraf weinig te schrijven, of hij zou de boel grotelijks belazerd moeten hebben – maar met talent daarvoor was hij beter af geweest bij een woningbouwcorporatie of een autofabriek.
Flutmaandag
J.C.M. van der Schoot
![]()
ou mijn maandag is meer dan flut, om maar geen ander woord te gebruiken. Wat ik miste was een foto, formaat minimaal een halve pagina, met een agressieve schreeuwende kop met daaronder een veld van tatoeages. Zo moet de voorpagina op maandag eigenlijk toch zijn? Het liefst zie ik op zo’n kop ook nog graag een doodskop met als tekst: Devil player. Devil hunter mag ook. Klinkt allebei grensverleggend en daar moeten we het toch van hebben? Vlug naar sportpagina 1. Biertje? De krant vraagt of ik een biertje lust. Zo vroeg al! De matchwinnaar werd bekogeld met bier, zegt de krant rechts van de foto.
‘Hij gaat so weer fliege!’
![]()
e situatie is als volgt: we horen allemaal de bonk waarmee een vogel tegen de grote ruit vliegt. Komt een paar keer per jaar voor: het is het doorzongedeelte van het huis en de vogel denkt dat hij ongehinderd onder het dak door naar de andere kant van het huis kan vliegen. Weet die veel van geniepig glas. Een enkele keer is de betrokkene op slag dood. Heel vaak ligt de vogel een tijdje op de grond te bibberen. Als het kon zou hij (of zoals in dit geval: zij) beduusd kijken.
Meer op SanteLOGie
Nat in Brabant
Links van de Zuid-Willemsvaart.Dde hoogspanningsleidingen lopen daaraan min of meer parallel. Hier stonden enkele maanden geleden nog rijen zonnebloemen, maar die zijn geoogst en vermarkt en het kale land heeft zich met hemelwater laten vullen. Foto © Jan van de Ven