hhBest – Sinds 1996

Al jaren op ‘n rij, met slechts ‘n enkele onderbreking, maakt oud-kleuterleidster An Antonis rond Kerstmis een gedicht in Bests dialect. In 2011 ook weer.  Ook Johan Biemans, heem- en dialectkundige in Bergeijk, pleegt zich in zijn taal tot vrienden en magen te wenden. Hij haakt met een lang vers, Opa’s Kersmus, op een subtiele manier in op de actualiteit. De kerstkribbe blijkt nog zijn enige houvast. Klik op ‘Meer’.

Nog meer Kerst? Klik hier.  Wat ons blijft ontroeren is het filmpje ‘Alsof een vlinder zich ontpopt’. ‘n Soort tegengif voor de ellende in de wereld.

Mi unne ezel dur de woestèn, sjonge jonge wân opgoave. Vlug konde nergens zèn, unne ezel kan nie droave. ‘t Gi op zun gemekske, dur veul mulle zand. Ze zuuken nog ‘n plekske, zo mèr ergus àn de kant. Ze wâre muug allebej, maar liepen heel kwiek dur. Eindeluk in Bethlehem zó blej, want doar déje ze ‘t vur. Ut Jezuskiendje wier gebòre, in ‘n stelleke onder de moan. Engelkes zongen van de tòre en herderkes lieten un troan. An Antonis, december 2011

Engel bij de stal in de Bestse buurtschap De Vleut

Houvast

Johan Biemans te Bergeijk besluit zijn vers Opa’s Kersmus aldus:

‘t Zal ménnen tééd wel vôrt dure.

Proficiat paus, mee ‘w poppekaast.

Ik heb wel genôg oan mén kribke,

want dä is nog m’n innigste hoùwvaast.