ls een post op deze site begint met wat in de typografie heet een initiaal, zoals de A hier, bevat zij een mening of interpretatie van de schrijver.
Berichten met de tag ‘Grunberg’
Van Grunberg zijn we nog niet af
september 28th, 2021 | 
Author: Boekbespreking door Sante Brun
lke keer – zo eens 
in de twee jaar – word ik weer verrast door ‘de nieuwe Grunberg’. Volgens mijn beperkte brein springt hij zonder veel lijn van het ene onderwerp naar het andere, en zorgt meteen ook dat stijl en dictie weer zijn veranderd, meestal ook verbeterd. Maar helemaal (op die manier) snappen doe ik geen enkel boek. En dit dus ook niet. Als ik dat al zou willen.
Ik zie het ook weer bij de roman De dood in Taormina. Ik zie het ook bij andere besprekers van het boek, die allemaal grijpen naar het stijlmiddel ‘de kunstenaar heeft eigenlijk bedoeld…’.
Posted in 
Een spectaculaire Grunberg
Boekbespreking door Sante Brun
an Arnon Grunberg valt nauwelijks te ontkomen. Ik volg hem min of meer (gedwongen) omdat ik de Volkskrant lees en de VPRO-gids en daardoor weet ik dat hij vaak op de vreemdste plaatsen begeeft en daar stof zoekt voor zijn boeken. Zo kon je weten dat hij een tijdje geleden de brandweerkazerne in Heerlen had bezocht en de Abdij Lilbosch in Echt.
En waarom? Dat lees je in Goede Mannen, de 
nieuwste roman van Grunberg. Een lijvig stukje werk, en ik mag zonder veel aarzeling daaraan toevoegen: een meesterwerk dat met kop en schouders uitsteekt boven het toch niet onaanzienlijke oeuvre van de schrijver tot nu toe.
Het is het verhaal van Geniek Janowski, een serieuze lange man van weinig woorden die worstelt met twee vragen: wat is troost en wat is liefde en als derde vraag: wat is het verband tussen die twee.
Rituelen in de beschutting van de kleerkast
In februari, zie ik, heb ik maar vijf stukjes geplaatst. Ik beken dat dat voor een klein deel luiheid is, maar voor het grootste deel een reactie op de vraag: waar bemoei ik me eigenlijk mee.
Ooit schreef ik hier dat het me niks uitmaakte of iemand de stukjes las en wat men ervan vond – ik schreef dingen van me af, en dan was het voor mij afgerond en klaar. Het resultaat was altijd bedoelingloos gelul.
Ik denk dat ik maar eens ga proberen die draad weer op te pakken.
Meer op SanteLOGie — Voorpagina hhBest
Saai dicteetje
‘Een heel saai dicteetje voor de laagste klassen van de middelbare school,’ noemt Sante Brun de creatie van Arnon Grunberg, voorgelezen in de Eerste Kamer. Tussen neus en lippen vermeldt hij, zelf twee hoofdletterfouten en vier aaneenschrijffouten te hebben gemaakt. Wij, Levensmaatje en ondergetekende, deden het dit jaar eens helemaal anders. Niet ieder op z’n eilandje met schrijfblok op schoot, maar elkaars opvattingen over de schrijfwijzen toetsend.
Veelschrijver
Arnon Grunberg voldoet steeds meer aan de eigenschappen van een veelschrijver. Neem kennis van zijn filosofie van de kouwe grond.
Dat moet wel mislopen
Boekbespreking door Sante Brun
Nog niet eerder gehad: dat je een boek qua toon en sfeer vergelijkt met het boek dat je ervoor las. Dit keer wel. Eerst de brede, slordige hanenpoten en het achteloos taalgebruik van Arnon Grunbergs Huid en Haar, vol mensen en vooral hun onderlinge relaties; direct gevolgd door de minutieuze ontleding in zorgvuldig en bijna barok beeldend Nederlands van de inwendige monoloog van één persoon in De Weldoener van P.F. Thomése. (Inmiddels ben ik begonnen aan Tikkop van Adriaan van Dis: journalistiek.) Het is zoiets als de ervaring die ik ooit opdeed met bierdrinken: na een flinke slok Heineken smaakte de op zich uitstekende Grolsch in het volgende café ineens naar oude uien.