Wie is online
4 bezoekers online
Schrijf ons

Je kunt ons altijd schrijven via de contactpagina. Daar vind je ook richtlijnen, voor het geval dat je mail-notificaties wenst bij nieuwe 'posts' aangaande Best. 

Rubrieken
Opinie of niet?

ls een post op deze site begint met wat in de typografie heet een initiaal, zoals de A hier, bevat zij een mening of interpretatie van de schrijver.

English?

Translation by Google in Chrome: please, click the right mouse button and select 'English'.

Archieven
maart 2015
Z M D W D V Z
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
293031  

Archive for maart 16, 2015

Hertogsbos

De Overijsselsestraatweg lijkt nog wel te bestaan, ten zuiden van Leeuwarden, maar de aanloop erheen, een nieuwe uitvalsweg, heet Overijsselselaan. Geheel in de geest van de tijd. Ik heb meegemaakt dat een gemeenteraadslid in Geldrop zijn misprijzen over een nieuwe wijk uitte met de betiteling ‘monument van liefdeloosheid’. De eigenaren van huizen in die buurt kwaad. Ze trokken naar het gemeentehuis om genoegdoening: hun straten zouden qua naam lanen moeten worden. De diskwalificatie van het raadslid had hun huizen in waarde doen dalen, meenden zij. That’s in a name.

Meer op Manieren

Pietjes

hoofdluisEr heerst een hoofdluizenplaag onder de scholieren. Vooral moeilijk te bestrijden omdat er min of meer een taboe op rust. Wie heeft er nou luizen? Ik heb een nonnenschool gekend met de naam Luciaschool, die dan ook prompt luusjesschool werd genoemd. Heerste er een luizenplaag, dan kon het niet aan de nonnen liggen, want die waren immers kaal onder hun kap (althans behoorden dat te zijn).

Wie hebben er het meeste last van, van die luizen? Precies, de meiden met hun lange haar. Ik zie ze dagelijks naar school fietsen, kaarsrecht, allemaal met hetzelfde lange haar. Dat moet zo. Net als die groentebak boven het voorwiel.
Meer op Manieren

(Gesproken column Omroep Best, o.m. 18.03.15, 18:10 uur.)

Drie dingen goed onthouden

Ze zit er al minstens een uur – ik zag haar zitten toen ik binnenkwam – als ze me echt opvalt. Niet omdat ze er alleen zit, maar omdat ze zo allenig is. Dat wil zeggen: ze is niet vrijwillig alleen. Het is zondagmiddag ongeveer één uur, het is buiten grauw, winderig, waterkoud. Ze bekijkt om de haverklap haar telefoon, haalt een agenda-achtig boekwerk uit haar tas, ze bladert er in, vóóruit, achteruit, een beetje ongedurig en ze kijkt naar de deur van het restaurant. Zo’n deur met een ouderwets klinkje, dat je doet denken aan ‘de donkere straat, waar-et belletje gaat, Kletst-et deurtje al rinkelend open.’

Meer op SanteLOGie